Bezemen op blote voeten...

De 2 december-tekst van Kahlil Gibran kan best op 1 december... vind ik... aangezien hij erg toepasselijk is. Bijna dagelijks krijg ik de vraag 'heb je al een andere baan?' Nee dus, maar die heb ik ook nog niet gezocht, zoals gepland... Het blijkt toch een hele kunst te zijn me niet op te laten jagen door die vraag en de meewarige blikken. Het stond er echt hoor, in mijn blog van 24 oktober (4e alinea). Het is dus de bedoeling! En zoals altijd trek ik gewoon mijn eigen plan zonder plan.

Inmiddels ben ik precies een maand op blote voeten en ik besef steeds meer hoe ik hier aan toe was, gewoon even helemaal niets moeten, niets plannen, linksaf slaan als ik eigenlijk rechtsaf had gepland. Niet dat ik niets doe, maar ik doe de dingen wel op het moment dat ik denk 'NU'.
De website is inmiddels geüpdate, ik heb weer een paar gave foto's gemaakt en verder bezem ik nog even vrolijk verder.



Kahlil Gibran heeft het in de tekst hieronder precies verwoord zoals het is...

****************************************************

Alles wat ik de laatste dagen gedaan heb is mijn huis op orde brengen. Ik ben de meubels aan het opruimen, maar ook ben ik de dingen van vroeger in mijn hart en mijn gedachten aan het schoonmaken door ze te ontdoen van oude schaduwzijden die daar niet meer horen.

[Uit: 'Van Dag tot Dag' - Wie inspireerde Gibran? Brief 26 november 1911 - Kahlil Gibran]