In de herfst verzamelde ik al mijn verdriet
en begroef het in mijn tuin.
Toen het april werd
en de lente de aarde huwde,
groeiden er in mijn tuin
prachtige, zeldzame bloemen.
De buren kwamen kijken en zeiden:
'Als het weer herfst wordt
en de zaaitijd aanbreekt,
geef ons dan het zaad van die bloemen,
want die willen wij ook in onze tuin hebben'.
[uit: Kahlil Gibran - Van dag tot dag (Zand en schuim)]
