BAM!

Uit de categorie #mooimooimooi en 'BAM! die komt aan...' Niets aan toe te voegen...

Uitgummen...

Spijt... dat is een woord dat niet in mijn woordenboek voorkomt.
Soms weet ik dat ik het anders zou doen als ik iets over zou mogen doen, maar spijt... never... dat ken ik niet...
Op het moment dat ik een keuze maak, iets doe, dan past dat bij mij op dat moment... ook al denk ik er later anders over...
Ouder, wijzer, inzichten, andere insteek... Groei heet dat...
Stilstaand water gaat stinken!

Geen spijt dus... tot de afgelopen weken... het zijn maar een paar minuten... en ze zingen al weken in mijn hoofd rond... ik wil ze kwijt... wissen... uitgummen... voor altijd kwijt...
Waarom? Geen idee? Was het erg? Nee... Het zou moeten vallen in de categorie als ik het over kon doen, dan deed ik het anders... of misschien helemaal niet...
Maar iets in mij denkt daar heel anders over... hardnekkig komt het terug en vliegt het me aan.

En heel langzaam lijkt dan ineens het mysterie zich te ontrafelen.
Het is niet van mij... ik heb het gekregen... op een moment dat ik als een spons maximaal open stond. Kwetsbaar en ontvankelijk...
Ik heb geen idee wat het is, maar ik wil het niet meer hebben...

Vaarwel... wat het ook is... uitgummen hoeft niet meer...

Vertrekken is opnieuw binnenkomen...

Soms zit het mee, soms zit het tegen en soms voel je je ontzettend k*t... Iedereen kent het wel... Knopen doorhakken, strepen zetten, loslaten... het is niet altijd even makkelijk... maar het moet wel!

Het is de enige manier om zelf vrij te zijn... vertrekken is opnieuw binnenkomen...

**************************************

Geluk is soms een zegening

- maar over het algemeen is het een verovering.

Het magische moment van de dag helpt ons te veranderen,

stuurt ons erop uit om onze dromen te verwezenlijken.

We zullen lijden,

moeilijke ogenblikken doormaken,

met vele teleurstellingen geconfronteerd worden

- maar alles is voorbijgaand en laat geen sporen na.

In de toekomst kunnen we achterom kijken,

trots en met ongeloof in eigen kunnen.

[Uit: Aan de oever van de Piedra huilde ik - Paulo Coelho]