Onrust van hier tot Tokyo... morgen is het 1 november en begint het blote-voeten-leven echt! So many roads to choose... Ik kan mijn gevoel niet beter verwoorden dan Paul Williams en Roger Nichols in dit liedje van de Carpenters hebben gedaan.
We've only just begun to live,
white lace and promises
a kiss for luck and we're on our way.
And yes, we've just begun.
Before the rising sun we fly,
so many roads to choose
we start our walking and learn to run.
And yes, we've just begun.
Sharing horizons that are new to us,
watching the signs along the way,
talking it over just the two of us,
working together day to day
together.
And when the evening comes we smile,
so much of life ahead.
We'll find a place where there's room to grow,
and yes, we've just begun.
maandag 31 oktober 2011
zondag 30 oktober 2011
De doden zijn niet dood (Birago Diop)
Zij die dood zijn zijn nooit vertrokken:
Zij zijn in de schaduw die zich verdicht.
De doden zijn niet in de aarde:
Zij zijn in de boom die ritselt,
Zij zijn in het bos dat kreunt,
Zij zijn in het water dat stroomt,
Zij zijn in het water dat stilstaat,
Zij zijn in de hut, zij zijn in de menigte:
De doden zijn niet dood.
Birago Diop (Gambia)
Zij zijn in de schaduw die zich verdicht.
De doden zijn niet in de aarde:
Zij zijn in de boom die ritselt,
Zij zijn in het bos dat kreunt,
Zij zijn in het water dat stroomt,
Zij zijn in het water dat stilstaat,
Zij zijn in de hut, zij zijn in de menigte:
De doden zijn niet dood.
Birago Diop (Gambia)
woensdag 26 oktober 2011
Ik had hem zelf kunnen schrijven...
...dus copy paste publish!
Taurus Oct 26 2011
You have hoped for something. You have even wished for something. You have dared to dream about a special fantasy of yours. It seems almost unattainable, but in the quiet of your room, without telling anyone else, you imagine that a certain kind of good fortune is shining on you and bringing you your heart's desire. And while you may not immediately win the lottery or attain any other dramatic windfall of that kind, you will notice a significant boost in your "luck." If you give it time, though, and you feed that luck with good energy, you will see its power increase in your life.
Copyright (c) DailyHoroscope. Download it now -- http://bit.ly/DHmobile
dinsdag 25 oktober 2011
Kleine blije momenten
Wakker worden met het gevoel alsof je een liter whisky achterover hebt geslagen en de gemiste intercitytrein drie keer over je heen is gereden. Zwaar geslapen dus en beroerd wakker geworden.
En dan doe je de voordeur open en zit het liefste buurjongetje van de wereld bijna in de deur op je te wachten. Een klein blij moment op een donkere dag! Het liefst had ik hem opgepakt en was ik met hem mijn mandje weer ingekropen, maar ja, de plicht roept...
En dan doe je de voordeur open en zit het liefste buurjongetje van de wereld bijna in de deur op je te wachten. Een klein blij moment op een donkere dag! Het liefst had ik hem opgepakt en was ik met hem mijn mandje weer ingekropen, maar ja, de plicht roept...
maandag 24 oktober 2011
Op blote voeten...
Op 3 dagen na is het een half jaar geleden dat ik in een split second een rigoreus besluit nam. Mijn baan opzeggen zonder enig idee te hebben van wat er daarna zou komen. De dag ervoor, op 26 april, was het een jaar geleden dat mijn zwager volkomen onverwacht overleed. Ondanks het verdriet was ik die dag samen met mijn familie toch volkomen gelukkig, vol energie en helemaal 'in the flow'. De volgende dag zat ik weer achter mijn bureau, een doodnormale woensdag en binnen een uur was de batterij leeg, dat was een rare gewaarwording. Je op een verdrietige dag intens gelukkig voelen en op een doodnormale dag waarvan er velen in een jaar gaan doodongelukkig. Wat een contrast, dat klopte niet! De stekker eruit dus, zonder plan, en wel meteen.
Op 1 juni lonkte de vrijheid. Novartis zat echter omhoog, dus ik bleef nog een paar maanden, wel parttime zodat ik in ieder geval al iets meer tijd had voor de dingen die ik echt wilde doen, fotograferen, koken en domweg genieten. Op 1 augustus zou het vervolgens echt gebeuren, het grote zwarte gat! Maar ja, toen kwam TNT voorbij, te leuk om te laten lopen en ze hadden haast, veel haast. Op 18 juli begon mijn laatste Novartis-vakantie en wat deed ik... ik begon op de 1e maandag van die vakantie in Hoofddorp of all places.
Inmiddels is het ruim 3 maanden later en heb ik nog steeds weinig tijd voor creatieve dingen gehad. En toch had ik geen dag willen missen de afgelopen maanden. Ondanks de lange dagen ga ik iedere dag met veel plezier mijn werk. Dat gevoel had ik al jaren niet meer gehad. Daarnaast heb ik door het vele treinen de sociale kant van Twitter ontdekt. Van een nieuwsvergaarbak veranderde mijn timeline in een sociale chatbox (naar woord trouwens), ook dat had ik niet willen missen. Sterker nog, ik ga het missen, het ontwaken van de TL. Terugkijkend op de afgelopen maanden heeft deze periode mij veel gebracht. Ik ben een stuk wijzer geworden ook al kan ik nog niet zo goed uitleggen hoe, wat, waarom, maar het voelt goed.
Volgende week is het eindelijk zover, 3x is scheepsrecht, ik spring het grote, gapende, zwarte gat in. Ik kon blijven bij TNT, parttime (wat ideaal zou zijn) voor langere tijd, de verleiding was best groot, maar nee, daarom heb ik een half jaar geleden mijn vaste baan niet aan de wilgen gehangen. Ik heb mijn oude schoenen weer weggegooid zonder nieuwe en dans op blote voeten de wijde wereld in. En deze keer ga ik echt even genieten van mijn vrijheid!!! Wat ik ga doen? Ik weet het nog niet precies. Onderstaande afscheidsmail zou ik vandaag weer precies zo schrijven, behalve dat ik nu eerst echt ga genieten van mijn vrijheid. 'Follow the path of your unwritten life', zoals een van de Tweeps het verwoordde. Ik ben er klaar voor!
[14 juli 2011]
Dag collega's,
Ze gaat weg en tijdelijk toch weer niet, het was wat verwarrend, maar vandaag is toch echt mijn laatste werkdag bij Novartis aangebroken. Ruim 4,5 jaar heb ik hier ondanks de soms lastige omstandigheden met heel veel plezier gewerkt, veel geleerd, leuke mensen leren kennen, in de OR meegedraaid, gefotografeerd enz. Maar het is nu echt tijd om andere dingen te gaan doen...
Toen ik eind april mijn ontslag indiende was het antwoord op de vraag wat ga je doen: 'ik weet het nog niet, maar ik wil in ieder geval meer tijd voor creatieve dingen zoals fotografie'. Het was het juiste besluit op het juiste moment. De afgelopen 1,5 maand heb ik mijn extra parttimetijd goed benut, ik heb heel veel gefotografeerd. En het freelancewerk lijkt ineens ook aan te komen vliegen zonder dat ik zelf al actief heb gezocht of heb geroepen dat ik beschikbaar ben. Het plan zonder plan loopt. A.s. maandag ga ik op het hoofdkantoor van TNT Express in Hoofddorp aan de slag als interim secretaresse van de OR voor ondersteuning tijdens de reorganisatie. Ik ben in gesprek met een beeldredactiebureau over freelance beeldredactie- en fotografieklussen en zo heb ik nog wat ijzers in het vuur. Kortom: alles sal reg kom!
De afgelopen tijd is mij regelmatig gevraagd hoe het met de foto's ging, of ik al mooie foto's had gemaakt en meer van dat soort vragen. Voor de liefhebbers heb ik een slideshow op YouTube gemaakt van wat foto's die ik de afgelopen tijd heb gemaakt voor mijn 'begraafplaatsenproject'. Het is nog maar een begin, er moet nog veel gefotografeerd, geschrapt en geschreven worden, maar dit is de eerste aanzet. ( )
Ik ben vandaag bureauloos, dus je zult mij hier en daar wel door het pand zien zwerven om mensen gedag te zeggen. Op kamer 3.69 staat wat lekkers te snoepen dus kom gezellig even langs. Dan kun je meteen kennismaken met mijn opvolgster die het stokje inmiddels heeft overgenomen.
Mocht ik je niet meer zien of spreken, dan wens ik je langs deze weg heel veel geluk en succes bij alles wat er op je pad komt. Als je contact wilt houden, ik ben redelijk actief op de social media dus Google en gij zult (mij) vinden.
Op 1 juni lonkte de vrijheid. Novartis zat echter omhoog, dus ik bleef nog een paar maanden, wel parttime zodat ik in ieder geval al iets meer tijd had voor de dingen die ik echt wilde doen, fotograferen, koken en domweg genieten. Op 1 augustus zou het vervolgens echt gebeuren, het grote zwarte gat! Maar ja, toen kwam TNT voorbij, te leuk om te laten lopen en ze hadden haast, veel haast. Op 18 juli begon mijn laatste Novartis-vakantie en wat deed ik... ik begon op de 1e maandag van die vakantie in Hoofddorp of all places.
Inmiddels is het ruim 3 maanden later en heb ik nog steeds weinig tijd voor creatieve dingen gehad. En toch had ik geen dag willen missen de afgelopen maanden. Ondanks de lange dagen ga ik iedere dag met veel plezier mijn werk. Dat gevoel had ik al jaren niet meer gehad. Daarnaast heb ik door het vele treinen de sociale kant van Twitter ontdekt. Van een nieuwsvergaarbak veranderde mijn timeline in een sociale chatbox (naar woord trouwens), ook dat had ik niet willen missen. Sterker nog, ik ga het missen, het ontwaken van de TL. Terugkijkend op de afgelopen maanden heeft deze periode mij veel gebracht. Ik ben een stuk wijzer geworden ook al kan ik nog niet zo goed uitleggen hoe, wat, waarom, maar het voelt goed.
Volgende week is het eindelijk zover, 3x is scheepsrecht, ik spring het grote, gapende, zwarte gat in. Ik kon blijven bij TNT, parttime (wat ideaal zou zijn) voor langere tijd, de verleiding was best groot, maar nee, daarom heb ik een half jaar geleden mijn vaste baan niet aan de wilgen gehangen. Ik heb mijn oude schoenen weer weggegooid zonder nieuwe en dans op blote voeten de wijde wereld in. En deze keer ga ik echt even genieten van mijn vrijheid!!! Wat ik ga doen? Ik weet het nog niet precies. Onderstaande afscheidsmail zou ik vandaag weer precies zo schrijven, behalve dat ik nu eerst echt ga genieten van mijn vrijheid. 'Follow the path of your unwritten life', zoals een van de Tweeps het verwoordde. Ik ben er klaar voor!
[14 juli 2011]
Dag collega's,
Ze gaat weg en tijdelijk toch weer niet, het was wat verwarrend, maar vandaag is toch echt mijn laatste werkdag bij Novartis aangebroken. Ruim 4,5 jaar heb ik hier ondanks de soms lastige omstandigheden met heel veel plezier gewerkt, veel geleerd, leuke mensen leren kennen, in de OR meegedraaid, gefotografeerd enz. Maar het is nu echt tijd om andere dingen te gaan doen...
Toen ik eind april mijn ontslag indiende was het antwoord op de vraag wat ga je doen: 'ik weet het nog niet, maar ik wil in ieder geval meer tijd voor creatieve dingen zoals fotografie'. Het was het juiste besluit op het juiste moment. De afgelopen 1,5 maand heb ik mijn extra parttimetijd goed benut, ik heb heel veel gefotografeerd. En het freelancewerk lijkt ineens ook aan te komen vliegen zonder dat ik zelf al actief heb gezocht of heb geroepen dat ik beschikbaar ben. Het plan zonder plan loopt. A.s. maandag ga ik op het hoofdkantoor van TNT Express in Hoofddorp aan de slag als interim secretaresse van de OR voor ondersteuning tijdens de reorganisatie. Ik ben in gesprek met een beeldredactiebureau over freelance beeldredactie- en fotografieklussen en zo heb ik nog wat ijzers in het vuur. Kortom: alles sal reg kom!
De afgelopen tijd is mij regelmatig gevraagd hoe het met de foto's ging, of ik al mooie foto's had gemaakt en meer van dat soort vragen. Voor de liefhebbers heb ik een slideshow op YouTube gemaakt van wat foto's die ik de afgelopen tijd heb gemaakt voor mijn 'begraafplaatsenproject'. Het is nog maar een begin, er moet nog veel gefotografeerd, geschrapt en geschreven worden, maar dit is de eerste aanzet. ( )
Ik ben vandaag bureauloos, dus je zult mij hier en daar wel door het pand zien zwerven om mensen gedag te zeggen. Op kamer 3.69 staat wat lekkers te snoepen dus kom gezellig even langs. Dan kun je meteen kennismaken met mijn opvolgster die het stokje inmiddels heeft overgenomen.
Mocht ik je niet meer zien of spreken, dan wens ik je langs deze weg heel veel geluk en succes bij alles wat er op je pad komt. Als je contact wilt houden, ik ben redelijk actief op de social media dus Google en gij zult (mij) vinden.
zaterdag 22 oktober 2011
Echoes in Kahlil Gibran's woorden
Woorden van Kahlil Gibran, mooi! Pink Floyd's Echoes in andere woorden.
[uit: 'Van dag tot dag' - Kahlil Gibran]
Als je staat aan het begin van je kennen,
sta je aan het begin van je voelen.
Wie alleen kan horen wat het geluid verkondigt,
ziet en hoort eigenlijk niets.
De werkelijkheid van iemand anders
is niet gelegen in wat hij je onthult,
maar in wat hij je niet kan onthullen.
Als je hem dus wilt begrijpen,
luister dan niet naar wat hij zegt,
maar veel meer naar wat hij niet zegt.
Jij en ik blijven vreemdelingen voor het leven,
voor elkaar en voor onszelf
tot op de dag waarop jij spreekt en ik luister
omdat ik meen dat jouw stem mijn eigen stem is
en ik, wanneer ik voor je sta,
meen dat ik mijzelf zie staan voor een spiegel
(Zand en schuim)
[uit: 'Van dag tot dag' - Kahlil Gibran]
Als je staat aan het begin van je kennen,
sta je aan het begin van je voelen.
Wie alleen kan horen wat het geluid verkondigt,
ziet en hoort eigenlijk niets.
De werkelijkheid van iemand anders
is niet gelegen in wat hij je onthult,
maar in wat hij je niet kan onthullen.
Als je hem dus wilt begrijpen,
luister dan niet naar wat hij zegt,
maar veel meer naar wat hij niet zegt.
Jij en ik blijven vreemdelingen voor het leven,
voor elkaar en voor onszelf
tot op de dag waarop jij spreekt en ik luister
omdat ik meen dat jouw stem mijn eigen stem is
en ik, wanneer ik voor je sta,
meen dat ik mijzelf zie staan voor een spiegel
(Zand en schuim)
Abonneren op:
Posts (Atom)