Uit Heerde kom ik... geboren en getogen. Ik woon er al dik 14 jaar niet meer en missen... nee, dat woord komt voor Heerde niet voor in mijn vocabulaire. Heerde is niet gezellig, geen terrasjes, geen 'wij', de Hessendagen in de zomer zijn de afgelopen jaren een steeds grotere gatenkaas geworden. Het 'dorp' wordt steeds leger, winkels sluiten enz. Epe is veel gezelliger, dat hoor ik mijn hele leven lang al. En ja, vaak is dat ook zo.
Maar heel soms gebeurt er iets magisch in Heerde en dan word ik er als een magneet naar toe getrokken. Er staat iets te gebeuren, ik wil niet gaan... echt niet, maar op het allerlaatste nippertje spring ik toch in mijn blikje en cross ik naar Heerde. De huldiging van Gerard van Velde met Olympisch Goud... magisch, iedereen op de been op die koude winteravond in februari 2002, saamhorigheid, trots, echt iedereen samen.
2010 was verdrietig maar wel kippenvel. In de stromende regen stonden mensen langs de kant van de weg, de laatste rit van
mijn zwager... naar het crematorium. Uiteraard was dit voor mij geen laatste nippertjesactie, maar hij past wel in het rijtje van de magische momenten. En afgelopen maart was het gelukkig weer een vrolijke noot die veel mensen op de been bracht... de
pink wedding...
En toen was het gisteren, uur of 5... net thuis en *ploing* die 24uursactie,
Samenloop voor Hoop... magneet... ik móest er naar toe. Staand een broodje naar binnengepropt en *vroem* naar Heerde. De openingsceremonie heb ik gemist, maar wow, wat indrukwekkend! Al die mensen die non-stop rondjes lopen voor het KWF, voor dierbaren, al die witte papieren herdenkingszakken met kaarsen rondom het parcours. Al die mensen en bedrijven, wat een geweldige vibe... ondanks de soms stromende regen, iedereen bléef! En alsof het zo moest zijn... er kwam een regenboog, hij was er maar heel even, maar zo mooi en ontroerend!
Ik ben inmiddels allang weer terug in Zutphen, maar mijn hoofd en hart zijn nog steeds in Heerde, bij al die mensen die samen iets heel moois doen gisteren en vandaag.
En apetrots, dat ben ik ook, op dat mooie dorp op de Veluwe en in het bijzonder op mijn stoere neefje van 11 die, ondanks zijn gebroken sleutelbeen, tóch heeft gelopen... midden in de nacht zelfs!
Ik woon al jaren met heel veel plezier in Zutphen, voel me helemaal thuis in de Achterhoek, maar je roots, die raak je blijkbaar nooit kwijt... Jan van Riemsdijk heeft het mooi verwoord, heel lang geleden.
Het Heerder Volkslied
Heerde is het mooiste plekkien
In ons boeren vaderland
Ginds de Iesel met zien weerden
Daor weer bosch en heuvelrand
't Is een lus, die bonte kleuren
Noord of Zuud, ja Oost of Wes
't Is een prachtig Veluwsch landschap
Deur zien bomen, veld en grês (2x)
Hier woon ie ech bie de boeren
Met heur varkens en heur koe
Hier ku'j heerlijk buten woonen
Zonder al dat stadsch gedoe
Heerde blief maar fijn bie 't olde
Pas op dat z'oe niet verleid
In dat mooie Heerder landschap
Past geen stadsche deftigheid (2x)
't Heerder volk daor ku'j op bouwen
't Is een volk vol warkzaamheid
Want de goed bewarkte akker
Word op tied 'e zeijd en 'e meijd
As kind hê'k hier 'e loopen
Wat er ook gebeuren zal
'k Blieve trouw an disse woorden.
Heerde, Heerde bôvenal (2x).
