Spreken
En een geleerde zei: "Vertel ons over het Spreken."
En hij antwoordde en zei:
Jullie spreken wanneer je geen rust meer vindt in je denken.
En wanneer je je niet meer thuis voelt in de eenzaamheid van je hart,
woon je in je lippen, hun geluid, afleiding en tijdverdrijf.
En soms worden door je woorden je gedachten haast gedood.
Want een gedachte is als een vogel in de lucht,
die in een kooi van woorden zijn vleugels wel kan uitslaan,
maar erin vliegen kan hij niet.
Zij die bang zijn alleen te zijn, zoeken het gezelschap van praters.
In de stilte van hun alleenzijn zien ze hun naakte zelf, en zij vluchten.
Zij die praten zonder kennis of gedachten,
spreken een waarheid en kennen haar niet.
Zij die de waarheid kennen,
spreken niet over haar in woorden.
In hun boezem woont de geest in ritmische stilte.
En ontmoet je je vriend onderweg of op het marktplein, laat dan je geest je lippen bewegen en je tong leiden.
Laat je innerlijke stem spreken tot zijn innerlijke oor.
Want zijn ziel onthoudt de waarheid van jouw hart, zoals de tong de smaak van wijn onthoudt, ook wanneer het vat al leeg is en de kleur vergeten.
[uit: De Profeet - Kahlil Gibran]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten