Dat het goed zou komen... daar heb ik geen seconde aan getwijfeld... Maar dat mijn blote-voetenperiode zo goed getimed afgesloten zou worden... daar had ik niet van durven dromen.
Vandaag precies een jaar geleden besloot ik in een split second mijn vaste baan op te zeggen. Waarom...? Dat lees je in deze blog. Wat er daarna zou volgen... ik had echt geen idee... het grote, zwarte en onzekere gat...
De afgelopen maanden, en zeker de afgelopen weken vielen de puzzelstukjes langzaamaan op hun plek.
Sinds een paar weken ben ik voor Beeldbalie aan de slag als beeldredacteur. En uitgerekend gisteren, op 26 april, was de cirkel rond. Mijn eerste inkomsten sinds 1 november werden bijgeschreven op mijn bankrekening en als klap op de vuurpijl kreeg ik aan het eind van de dag te horen dat ik volgende week aan de slag kan in Doetinchem, een leuke parttimebaan bij een mooie organisatie.
26 april is sinds 2010 een dag met een rafelig rouwrandje. Vorig jaar was die dag de directe aanleiding van mijn drastische besluit. En nu, exact een jaar later, is de cirkel rond!
Tijdens een van de sollicitatiegesprekken de afgelopen week kreeg ik de vraag waar ik trots op ben. Nou, hierop dus! Dat ik dwars tegen alle adviezen en meningen in, ondanks alle financiële onzekerheden toch mijn eigen plan heb getrokken en mijn hart heb gevolgd, vol vertrouwen dat dat de enig juiste weg was. Het was zeker niet altijd makkelijk, maar ik ben heel blij dat ik het heb gedaan! Bijna een half jaar op blote voeten... het was mooi, fijn en heel waardevol!
One life, no return, no deposit!
