Leef!

Vanaf nu is mijn leven van mij

Ik heb maar zo'n korte tijd op aarde

En mijn verlangen heeft me hier gebracht

Alles wat mij ontbrak en alles dat ik vergaarde

En toch is het de weg die ik verkoos

Mijn vertrouwen was eindeloos

Dat mij een klein stukje toonde

Van de hemel die ik nooit vond

Ik wil voelen dat ik leef

Al mijn dagen lang

Ik wil leven zoals ik wil

Ik wil voelen dat ik leef

In de wetenschap dat ik goed genoeg was

Ik ben mezelf nooit verloren

Het sliep alleen in me

Misschien had ik nooit een keuze

Behalve de wil om te leven

Het enige dat ik wil is gelukkig worden

Zijn wie ik ben

En sterk en vrij zijn

De dag uit de nacht zien opkomen

Ik ben hier

En mijn leven is alleen van mij

En de hemel waarvan ik overtuigd was

Bleek ergens daar te zijn

Ik wil voelen

Dat ik mijn leven geleefd heb

Zoals ik wil

[tekst: Nederlandse ondertiteling]

Hartverscheurend mooi...

Een van de allermooiste en hartverscheurendste gedichten ooit... en een prachtige vertaling van Willem Wilmink

Funeral Blues

Stop all the clocks, cut off the telephone,
Prevent the dog from barking with a juicy bone,
Silence the pianos and with muffled drum
Bring out the coffin, let the mourners come.

Let aeroplanes circle moaning overhead
Scribbling on the sky the message He Is Dead,
Put crêpe bows round the white necks of the public doves,
Let the traffic policemen wear black cotton gloves.

He was my North, my South, my East and West,
My working week and my Sunday rest,
My noon, my midnight, my talk, my song;
I thought that love would last for ever: I was wrong.

The stars are not wanted now: put out every one;
Pack up the moon and dismantle the sun;
Pour away the ocean and sweep up the wood;
For nothing now can ever come to any good.


Begrafenisblues

Zet stil die klokken. Telefoon eruit.
Verbied de honden hun banaal geluid.
Sluit de piano's, roep met stille trom
de laatste tocht van deze dode om.

Laat een klein vliegtuig boven 't avondrood
de witte boodschap krassen: Hij Is Dood.
Doe crêpepapier om elke duivekraag
en hul de luchtmacht in het zwart, vandaag.

Hij was mijn Noord, mijn Zuid, mijn West en Oost,
hij was al mijn verdriet en al mijn troost,
mijn nacht, mijn middag, mijn gesprek, mijn lied,
voor altijd, dacht ik. Maar zo was het niet.

Laat in de sterren kortsluiting ontstaan,
maak ook de zon onklaar. Begraaf de maan.
Giet leeg die oceaan en kap het woud:
niets deugt meer, nu hij niet meer van me houdt.

[Uit: Vertel me de waarheid over de Liefde - W.H. Auden (met een vertaling van Willem Wilmink]