BAM!

Uit de categorie #mooimooimooi en 'BAM! die komt aan...' Niets aan toe te voegen...

Zaaitijd...

In de herfst verzamelde ik al mijn verdriet

en begroef het in mijn tuin.

Toen het april werd

en de lente de aarde huwde,

groeiden er in mijn tuin

prachtige, zeldzame bloemen.

De buren kwamen kijken en zeiden:

'Als het weer herfst wordt

en de zaaitijd aanbreekt,

geef ons dan het zaad van die bloemen,

want die willen wij ook in onze tuin hebben'.

[uit: Kahlil Gibran - Van dag tot dag (Zand en schuim)]

Een nieuw maatje...

Het verlies van Bob is nog vers, vergeten zal ik hem nooit en onvervangbaar is hij ook, maar toch... vanmiddag werd ik op slag verliefd op dit kleine mannetje. En net als bij Bob is het alsof we elkaar al jaren kennen... Welkom Sjon! We gaan er samen wat moois van maken!

En terwijl ik het opmaakvoorbeeld van de blog bekijk valt mijn oog op de datum (21-9-12) en de bizarre overeenkomst met de sterfdatum van Bob (12-9-12) . Het heeft zo moeten zijn...

Een beetje...

In februari ging het hard, ik dacht echt dat ik mijn kleine, oude baas snel kwijt zou zijn. Het is inmiddels september en godzijdank is hij er nog steeds. En weer holt het hard achteruit, iedere dag een beetje harder en iedere dag is een cadeautje. Stekelblind, soms zeer luidruchtig en snel ademhalend, ruim een kilo lichter dan in de kracht van zijn leven, kromme voorpootjes, maar verder nog steeds kerngezond, nieuwsgierig en alert. Volgens de dierenarts heeft hij nog een uitstekende hartslag voor een oude baas van 11 jaar.

En toch... ik denk niet dat we nog zo heel lang samen zullen zijn. Iedere dag nemen we een stukje afscheid, Bob wordt steeds aanhankelijker, alsof ook hij het aanvoelt. Lief was hij altijd, maar mij wassen... dat deed hij nooit... tot een paar weken geleden. Hij krult zich helemaal tegen mij aan en dan word ik gewassen, mijn arm, mijn hals, mijn neus... En in ruil krijgt hij Reiki en veel kusjes op zijn bolletje. En banaan, en witlof, en appel, en wortel... een verwend aapje, mijn lieve, trouwe maatje!

Een beetje...

Sterven doe je niet ineens

maar af en toe een beetje

en alle beetjes die je stierf,

't is vreemd, maar die vergeet je,

het is je dikwijls zelfs ontgaan,

je zegt ik ben wat moe,

maar op een keer dan ben je 

aan je laatste eindje toe.

[Toon Hermans]

Ooit...

I follow the night

Can't stand the light

When will I begin

My life again

Why live life from dream to dream

And dread the day that dreaming ends

Hartverscheurend mooi...

Een van de allermooiste en hartverscheurendste gedichten ooit... en een prachtige vertaling van Willem Wilmink

Funeral Blues

Stop all the clocks, cut off the telephone,
Prevent the dog from barking with a juicy bone,
Silence the pianos and with muffled drum
Bring out the coffin, let the mourners come.

Let aeroplanes circle moaning overhead
Scribbling on the sky the message He Is Dead,
Put crêpe bows round the white necks of the public doves,
Let the traffic policemen wear black cotton gloves.

He was my North, my South, my East and West,
My working week and my Sunday rest,
My noon, my midnight, my talk, my song;
I thought that love would last for ever: I was wrong.

The stars are not wanted now: put out every one;
Pack up the moon and dismantle the sun;
Pour away the ocean and sweep up the wood;
For nothing now can ever come to any good.


Begrafenisblues

Zet stil die klokken. Telefoon eruit.
Verbied de honden hun banaal geluid.
Sluit de piano's, roep met stille trom
de laatste tocht van deze dode om.

Laat een klein vliegtuig boven 't avondrood
de witte boodschap krassen: Hij Is Dood.
Doe crêpepapier om elke duivekraag
en hul de luchtmacht in het zwart, vandaag.

Hij was mijn Noord, mijn Zuid, mijn West en Oost,
hij was al mijn verdriet en al mijn troost,
mijn nacht, mijn middag, mijn gesprek, mijn lied,
voor altijd, dacht ik. Maar zo was het niet.

Laat in de sterren kortsluiting ontstaan,
maak ook de zon onklaar. Begraaf de maan.
Giet leeg die oceaan en kap het woud:
niets deugt meer, nu hij niet meer van me houdt.

[Uit: Vertel me de waarheid over de Liefde - W.H. Auden (met een vertaling van Willem Wilmink]

Vriendschap...

Wat is dat eigenlijk? Vriendschap? Je hebt vrienden, vriendinnen, 'oppervlakkige' waar je af en toe eens 'iets leuks' mee doet, 'beste' die je al sinds je schooltijd kent en waarmee het nog steeds altijd goed & fijn is, ondanks dat je verschillende wegen loopt, kroegvrienden, (oud-) collega-vrienden, vakantievrienden, social media vrienden, 'beste' social media vrienden die irl-vrienden worden. Vrienden die 'zuinig op je gaan zijn'. Vrienden in alle soorten en maten. Blijvers en voorbijgangers. In moeilijke tijden leer je de echte kennen, een open deur, maar helaas zo waar.  Ik heb de afgelopen jaren aardig wat kaf van het koren gescheiden, niet leuk, maar soms is het nodig.
Wat échte vriendschap voor mij is? Blind vertrouwen, wederzijds, onvoorwaardelijk, nooit vanzelfsprekend, lachen, huilen, alles kunnen zeggen, alles kunnen delen, respect, geen maskers, puur, dat dus.
Er zijn veel mooie teksten over geschreven, maar dit prachtige liedje en deze prachtige tekst van Kahlil Gibran, dat is vriendschap voor mij, Vriendschap met een hoofdletter en een gouden randje...

****************************************************

Je vriend is het veld waarin jij zaait met liefde en waarvan je oogst met dankbaarheid.
Hij is je voedsel en je thuis.
Want hij stilt jouw honger en biedt je rust.

Zo vrijuit als je vriend spreekt, zo onbevreesd kun jij hem tegenspreken of het onvoorwaardelijk met hem eens zijn.
En als hij zwijgt, luistert jouw hart naar het zijne.
Want in vriendschap worden alle gedachten en alle wensen en verwachtingen geboren en gedeeld in een sprakeloze vreugde.

Bij het afscheid van een vriend is geen verdriet.
Want dat wat jou in hem het naast staat, wordt duidelijker in zijn afwezigheid.
Zoals de beklimmer van de berg de berg pas ziet vanaf de vlakte.
En vriendschap heeft geen ander doel dan het verdiepen van de geest.
Want liefde verlangt slechts haar eigen mysterie te ontsluiten en als zij meer verlangt, blijven haar netten leeg.
Geef dan je vriend het beste van jezelf.
Toon hem je diepste dalen, maar ook je hoogste toppen.

Bezoek je vriend niet om tijd te doden.
Bezoek hem om de uren te doorleven.
Want hij vervult je behoeften, maar vult je leegte niet.
En plezier en gedeelde vreugde maken de vriendschap zoet.
Want deze kleine dingen zijn een verkwikking en als dauw in de ochtend van het leven.

[uit: 'De Profeet' - Kahlil Gibran]

Shine on you crazy diamond...

Een bijzonder mens en hij ging veel te vroeg dood :'( ...

De draad weer oppakken

Na bijna drie weken letterlijk lamgeslagen te zijn geweest door immens verdriet en ongeloof is het vandaag voor het eerst weer gelukt een zelfgekookte maaltijd op tafel te toveren. Hoera!!! Zelden heeft eten mij zo goed gesmaakt als vanavond. Het was een rare combi, zelfgemaakte patatjes uit de Actifry met sla en echte slagersrookworst. Vooral die worst was een vreemde eend in de bijt, maar dat kwam omdat de geplande preistamppot niet doorging door een onverwacht zonnige dag. Een culinair hoogstandje was het zeker niet, maar wel superlekker en het allerbelangrijkste……… weer zelfgemaakt.

Dank aan alle snackbars, producenten van afbakbroodjes en supermarkten met opwarmquiches die mij de afgelopen weken hebben gevoerd, maar er gaat echt helemaal niets boven echte, versbereide maaltijden.

Het verdriet en ongeloof zijn nog lang niet verdwenen, maar lamgeslagen, nee, dat ben ik niet meer.