Posts tonen met het label poetry. Alle posts tonen
Posts tonen met het label poetry. Alle posts tonen

zondag 15 juli 2012

Weggaan




Weggaan is iets anders
dan het huis uitsluipen
zacht de deur dichttrekken
achter je bestaan en niet
terugkeren. Je blijft
iemand op wie wordt gewacht.

Weggaan kun je beschrijven als
een soort van blijven. Niemand
wacht want je bent er nog.
Niemand neemt afscheid
want je gaat niet weg.

[uit: Geluk is gevaarlijk - Rutger Kopland]

maandag 28 mei 2012

Lof van de geringe eigendunk



De buizerd heeft zichzelf niets te verwijten.
Scrupules zijn de zwarte panter vreemd.
Piranha's twijfelen niet of hun daden wel rechtmatig zijn.
De ratelslang aanvaardt zichzelf zonder voorbehoud.

Jakhalzen met zelfkritiek zijn onbestaanbaar.
Sprinkhaan, kaaiman, haarworm, horzel
leven zoals ze leven en zijn er gelukkig mee.

Honderd kilo weegt het hart van de zwaardwalvis
maar in een ander opzicht is het licht.

Niets is dierlijker
dan een zuiver geweten
op de derde planeet van de zon.

[Wislawa Szymborska]

maandag 19 maart 2012

Afgesneden...


Uit een van de allermooiste gedichten...

Zoveel soorten van verdriet,
ik noem ze niet.
Maar één, het afstand doen en scheiden.
En niet het snijden doet zo'n pijn,
maar het afgesneden zijn.

[uit: 'Sotto voce' - M. Vasalis]

woensdag 15 februari 2012

Drie woorden...




'Kom terug.'
Als ik die woorden eens zó zacht kon zeggen
dat niemand ze kon horen, dat niemand zelfs kon denken
dat ik ze dacht...

en als iemand dan terug zou zeggen
of desnoods alleen maar terug zou denken,
op een ochtend:
'Ja.'

[Uit: Gedichten - Toon Tellegen]

vrijdag 10 februari 2012

Hartverscheurend mooi...




Een van de allermooiste en hartverscheurendste gedichten ooit... en een prachtige vertaling van Willem Wilmink

Funeral Blues

Stop all the clocks, cut off the telephone,
Prevent the dog from barking with a juicy bone,
Silence the pianos and with muffled drum
Bring out the coffin, let the mourners come.

Let aeroplanes circle moaning overhead
Scribbling on the sky the message He Is Dead,
Put crêpe bows round the white necks of the public doves,
Let the traffic policemen wear black cotton gloves.

He was my North, my South, my East and West,
My working week and my Sunday rest,
My noon, my midnight, my talk, my song;
I thought that love would last for ever: I was wrong.

The stars are not wanted now: put out every one;
Pack up the moon and dismantle the sun;
Pour away the ocean and sweep up the wood;
For nothing now can ever come to any good.


Begrafenisblues

Zet stil die klokken. Telefoon eruit.
Verbied de honden hun banaal geluid.
Sluit de piano's, roep met stille trom
de laatste tocht van deze dode om.

Laat een klein vliegtuig boven 't avondrood
de witte boodschap krassen: Hij Is Dood.
Doe crêpepapier om elke duivekraag
en hul de luchtmacht in het zwart, vandaag.

Hij was mijn Noord, mijn Zuid, mijn West en Oost,
hij was al mijn verdriet en al mijn troost,
mijn nacht, mijn middag, mijn gesprek, mijn lied,
voor altijd, dacht ik. Maar zo was het niet.

Laat in de sterren kortsluiting ontstaan,
maak ook de zon onklaar. Begraaf de maan.
Giet leeg die oceaan en kap het woud:
niets deugt meer, nu hij niet meer van me houdt.

[Uit: Vertel me de waarheid over de Liefde - W.H. Auden (met een vertaling van Willem Wilmink]

maandag 6 februari 2012

Nu...


Vanochtend maar eens serieus begonnen met de zoektocht naar mooie teksten voor het begraafplaatsenfotoproject. Onderweg kwam ik dit gedicht tegen, niet bruikbaar, maar zo mooi in al zijn eenvoud. 

******************************************************

Nu

Ik kan je nu al zeggen
nog voor eender wat,
dat je mijn hart allang
niet meer verlaten kan.

Tenzij heel even - zoals nu,
om wadend door m'n bloed
naar m'n hoofd te stijgen.

Dan denk ik aan je.

Zoals nu.

[Stijn Vranken]

dinsdag 24 januari 2012

This path...

This path
on the red earth
meandering through the fields
has enchanted me.
My mind tries to reach out
Along the dusty road -
to whom?
My feet become restless
I long to go -
I do not know where.
What treasures are hidden
around the corner?
What surprises await me?
I go on dreaming -
where does it end?
[Rabindranath Tagore - Uit: 'A taste of Tagore']