Duizenden stukjes...

boos en weerbarstig

kwaad en gemeen

kom op als je durft

woester dan ik

is er niet een

maar kun je

me raken

teder en zacht

dan val ik direct

in duizenden heel kleine

stukjes uiteen

[Uit: 'het klopt' - André Schulten]

Als een waterlelie...

De waterlelie

Ik heb de witte water-lelie lief,
Daar die zo blank is en zo stil haar kroon
uitplooit in 't licht.

Rijzend uit donker-koele vijvergrond,
heeft zij het licht gevonden en ontsloot
toen blij het gouden hart.

Nu rust zij peinzend op het watervlak
en wenst niet meer...

[Frederik van Eeden]

Tot stuifas...

Zomaar een mooie dag... meewaaien met de wind... Terechtkomen in Bredevoort waar je een kanon kon afschieten. Bourgondisch lunchen, verliefd worden op een prachtige Boeddha, mooie gesprekken...

Bijna alle boekenwinkels gesloten, maar toch... Er was er één open... Ik pakte een dichtbundeltje uit de boekenkast, sloeg hem open... en was verkocht... Een variant op een prachtige tekst van Kahlil Gibran... wat mij betreft...

*********************************

De Liefde

De liefde lijkt de zachtste slavernij,

Dat weten zelfs de blinden en de doven,

Ik echter weet, wat weinigen geloven,

Dat ware vriendschap zachter is dan zij.

De liefde zal met vurige dweperij

Zichzelf, door zichzelf te verteren, doven;

Maar van mijn vriend kan niets mij ooit beroven,

Totdat er niets dan stuifas blijft van mij.

Hij zegt mij enkel kille, dwarse dingen,

Hij spot met mij, heeft mij al lang vergeten,

Toch vond ik nooit op hem iets af te dingen.

Nooit zal ik zijn hand in de mijne weten,

Maar steeds blijf ik hem nieuwe lof toezingen,

En wat men looft, dat heeft de geest bezeten.

[August von Platen, vertaald door Paul Claes; uit De liefste]

Leef!

En dan kom je een prachtige tekst tegen op Facebook... Te mooi om niet in te lijsten...

Wild woman

Wild, Wild Woman,

Deep inside of me ~

Hear me now,

I set you free.

Help me remember,

I have forgotten

What it's like

to BE me.

Others' judgement

And then my own,

Have made me stuck

I feel alone.

I seek apporoval

From everywhere

And everyone

And can't accept my own.

What are you saying?

It can't be true - 

I'm good enough?

Can it be true?

I'm fat,

I'm ugly,

And getting

Old too.

Please don't cry!

I will believe

I'm good enough

For you.

Life's lessons

Are hard

And with your help

I won't be blue.

Time has passed.

I've healed a lot.

I found a home

Where LOVE blooms.

I have my Sisters

Blessings

from the Goddess,

Gifts from the Moon.

With Gratitude

And Love

In honor of my

Wild, Wild Woman

I howl at the Moon...

~Aspen Cross

[via Facebook - Wild Woman Sisterhood]

Ik vroeg...

Ik vroeg, ik kreeg...

Ik vroeg om kracht en ik kreeg...

moeilijkheden om me sterk te maken.

Ik vroeg om wijsheid en ik kreeg...

problemen om me te leren ze op te lossen.

Ik vroeg om moed en ik kreeg...

angsten om te overwinnen.

Ik vroeg om liefde en ik kreeg...

mensen met moeilijkheden om ze te helpen.

Ik vroeg om rijkdom en ik kreeg...

hersens en spieren om mee te werken.

Ik vroeg om gunsten en ik kreeg...

kansen.

Ik kreeg niets waar ik om vroeg...

ik kreeg alles wat ik nodig had.

[bron onbekend]

Weggaan

Weggaan is iets anders

dan het huis uitsluipen

zacht de deur dichttrekken

achter je bestaan en niet

terugkeren. Je blijft

iemand op wie wordt gewacht.

Weggaan kun je beschrijven als

een soort van blijven. Niemand

wacht want je bent er nog.

Niemand neemt afscheid

want je gaat niet weg.

[uit: Geluk is gevaarlijk - Rutger Kopland]

Onontkoombaar...

Onontkoombaar

wordt het leven afgesneden

als een korenaar die rijp is,

en vaak is ze dat,

maar vaak ook niet.

[Euripides]

Vaarwel...

Johanna Berghorst - Koetsier

9 mei 1943 - 30 mei 2012

Ik denk...

ik denk

als het regent

laat ze niet nat worden

en als het stormt

vat ze geen kou

en ik denk ook

dat dat denken

niet helpt

want je wordt nooit meer

nat noch vat je een kou

want het regent

noch waait ooit

meer voor jou

[Bert Schierbeek]

Lof van de geringe eigendunk

De buizerd heeft zichzelf niets te verwijten.

Scrupules zijn de zwarte panter vreemd.

Piranha's twijfelen niet of hun daden wel rechtmatig zijn.

De ratelslang aanvaardt zichzelf zonder voorbehoud.

Jakhalzen met zelfkritiek zijn onbestaanbaar.

Sprinkhaan, kaaiman, haarworm, horzel

leven zoals ze leven en zijn er gelukkig mee.

Honderd kilo weegt het hart van de zwaardwalvis

maar in een ander opzicht is het licht.

Niets is dierlijker

dan een zuiver geweten

op de derde planeet van de zon.

[Wislawa Szymborska]

Afgesneden...

Uit een van de allermooiste gedichten...

Zoveel soorten van verdriet,

ik noem ze niet.

Maar één, het afstand doen en scheiden.

En niet het snijden doet zo'n pijn,

maar het afgesneden zijn.

[uit: 'Sotto voce' - M. Vasalis]

Panta rhei...

Soms, heel soms klik ik weleens op het linkje van @4positiviteit in mijn timeline... En toeval bestaat niet... als ik het doe, is de tekst precies passend bij het moment.

Gisteren begon er zomaar weer van alles te borrelen en te bruisen. Ik had de laatste weken weer eens het gevoel op een dood spoor te zitten, onrust all over, maar gisterochtend was er ineens pats boem weer het 'flow'-gevoel.
Ondanks dat de sollicitatie niet liep zoals gewenst, klopte het gewoon allemaal, de hele dag. Het begon met een prachtige zonsopkomst. In Zwolle word ik altijd erg blij van de stoeptegels, de expositie 'Door geloof gedreven' in het Stedelijk Museum raakte de juiste snaar en bij De Slegte liep ik 'zomaar' tegen twee qua onderwerp totaal verschillende boeken aan die ook precies pasten. 2x een gevalletje 'je oog valt erop en je weet dat het klopt', zonder dat je er eigenlijk in hoeft te kijken of de flaptekst moet lezen.
En alsof er nog niet genoeg flow was. Dankzij een tweet gisteren van @ladystokroos over de netwerkbijeenkomst van Kunstweb Lochem heb ik me daar ook eindelijk maar eens aangemeld en ben ik uiteraard ook aangeschoven bij de bijeenkomst in Harfsen gisteravond. Leuk!

En toen werd het ochtend en vond ik dit gedicht in mijn Twitter timeline. Ik had hem zelf kunnen, of beter gezegd, willen schrijven!

***************************************************

Optimist

Mijn best mogelijke toekomst
waar ik me op voorbereid
ik ga zitten en neem de tijd.
Visualiseren met de ogen dicht
op echt willen en dromen gericht.

Mijn best mogelijke toekomst
diepe wensen ontdekkend
in gedachte al verbazingwekkend.
Enthousiast strevend naar een doel
geeft op zichzelf een heerlijk gevoel.

Mijn best mogelijke toekomst
overwinnend de angstige gedachte
om het mooiste te mogen verwachten.
Glimlachend over mijn kansen
plezierig springen, juichen en dansen.

Mijn beste mogelijke toekomst
is mee waaien met de juiste wind
is doen wat ik nu denk en vind.
Verheugd raak ik er alvast aan gewend
mijn mooie toekomst is wat ik nu uitzend.

[bron: 4positiviteit - Mark]

Taurus...

Vandaag bij De Slegte voor 3 euro een prachtig mooi boekje gescoord met tekeningen, foto's en gedichten van André Schulten. Ik had nog nooit van hem gehoord, maar na een paar bladzijden bladeren was ik meteen verkocht, erg mooi, aansprekend en inspirerend. Dit gedicht met tekening spreekt mij uiteraard reuze aan als rasechte volbloed Stier...

[uit: het klopt - André Schulten]

Geven met je handen...

Reiki

Geven met je handen,

is het geven met je hart.
Want het geven aan een ander,
is gewoon en toch apart.

Vanuit Rei met iemand delen,
geeft je levensenergie.
Om te helen met je handen,
die je stuurt vanuit je Ki.

Laat ons werken met dit wonder,
maak het iedereen gewaar.
Tot echt alle mensen zeggen:
Oh ja .... Reiki..... doet u maar!!

[Theo Otten]

Strepen...

Gisteravond heb ik er weer één getrokken, een dikke, vette streep, een lijn, een grens. Tot hier niet verder, klaar, grens bereikt en toch... ik ga er weer over heen, ongetwijfeld. Of beter (?) gezegd, ik ben er al weer overheen, onderweg naar een nieuwe streep...

De ene streep is de andere niet. Je hebt makkelijke, gewoon klaar, streep eronder en doorgaan met leven. Je hebt lastige, maar het lukt wel. En je hebt van die ongrijpbare, bijna onzichtbare glibberstrepen. Je trekt een streep, maar op de een of andere manier blijf je strepen trekken. Steeds een stukje verder...
Toon Tellegen schreef er een mooi gedicht over...

Een streep

Ik trok een streep
tot hier,
nooit ga ik verder dan hier.

Toen ik verder ging
trok ik een nieuwe streep,
en nog een streep.

De zon scheen
en overal zag ik mensen,
en iedereen trok een streep
iedereen ging verder.

[Toon Tellegen]

Drie woorden...

'Kom terug.'

Als ik die woorden eens zó zacht kon zeggen

dat niemand ze kon horen, dat niemand zelfs kon denken

dat ik ze dacht...

en als iemand dan terug zou zeggen

of desnoods alleen maar terug zou denken,

op een ochtend:

'Ja.'

[Uit: Gedichten - Toon Tellegen]

Hartverscheurend mooi...

Een van de allermooiste en hartverscheurendste gedichten ooit... en een prachtige vertaling van Willem Wilmink

Funeral Blues

Stop all the clocks, cut off the telephone,
Prevent the dog from barking with a juicy bone,
Silence the pianos and with muffled drum
Bring out the coffin, let the mourners come.

Let aeroplanes circle moaning overhead
Scribbling on the sky the message He Is Dead,
Put crêpe bows round the white necks of the public doves,
Let the traffic policemen wear black cotton gloves.

He was my North, my South, my East and West,
My working week and my Sunday rest,
My noon, my midnight, my talk, my song;
I thought that love would last for ever: I was wrong.

The stars are not wanted now: put out every one;
Pack up the moon and dismantle the sun;
Pour away the ocean and sweep up the wood;
For nothing now can ever come to any good.


Begrafenisblues

Zet stil die klokken. Telefoon eruit.
Verbied de honden hun banaal geluid.
Sluit de piano's, roep met stille trom
de laatste tocht van deze dode om.

Laat een klein vliegtuig boven 't avondrood
de witte boodschap krassen: Hij Is Dood.
Doe crêpepapier om elke duivekraag
en hul de luchtmacht in het zwart, vandaag.

Hij was mijn Noord, mijn Zuid, mijn West en Oost,
hij was al mijn verdriet en al mijn troost,
mijn nacht, mijn middag, mijn gesprek, mijn lied,
voor altijd, dacht ik. Maar zo was het niet.

Laat in de sterren kortsluiting ontstaan,
maak ook de zon onklaar. Begraaf de maan.
Giet leeg die oceaan en kap het woud:
niets deugt meer, nu hij niet meer van me houdt.

[Uit: Vertel me de waarheid over de Liefde - W.H. Auden (met een vertaling van Willem Wilmink]

Nu...

Vanochtend maar eens serieus begonnen met de zoektocht naar mooie teksten voor het begraafplaatsenfotoproject. Onderweg kwam ik dit gedicht tegen, niet bruikbaar, maar zo mooi in al zijn eenvoud. 

******************************************************

Nu

Ik kan je nu al zeggen

nog voor eender wat,

dat je mijn hart allang

niet meer verlaten kan.

Tenzij heel even - zoals nu,

om wadend door m'n bloed

naar m'n hoofd te stijgen.

Dan denk ik aan je.

Zoals nu.

[Stijn Vranken]

This path...

This path
on the red earth
meandering through the fields
has enchanted me.
My mind tries to reach out
Along the dusty road -
to whom?
My feet become restless
I long to go -
I do not know where.
What treasures are hidden
around the corner?
What surprises await me?
I go on dreaming -
where does it end?
[Rabindranath Tagore - Uit: 'A taste of Tagore']

Eb op blote voeten...

Inmiddels is er 1,5 week verstreken sinds ik de laatste keer de deur uit liep bij TNT in Hoofddorp. Het lijkt lang geleden… Heel langzaamaan komt de rust terug in mijn leven. De stilte daalt neer. Reiki, mediteren, fotograferen, schrijven, lezen, nieuwe muziek ontdekken, wandelen, genieten, koken, opruimen, bezemen (letterlijk & figuurlijk), klein beetje Twitteren, ‘gewoon’ Facebooken (dat was niet zo idioot veel als Twitter) en soms gewoon alleen maar stil zijn.

Het is in mijn werkende leven de 7e keer dat ik mijn baan heb opgezegd zonder iets anders in het verschiet te hebben en het is de allereerste keer dat het gelukt is echt vrijwillig werkloos te worden. Verstand en vertrouwen komen met de jaren zullen we maar zeggen. Ik heb nog steeds geen flauw idee welke kant ik op zal gaan, maar ik moet ook niet alles willen weten. Follow the path of your unwritten life…

Hoe ik me voel? Dit gedicht van M. Vasalis komt aardig in de buurt.

Eb

Ik trek mij terug en wacht.
Dit is de tijd die niet verloren gaat:
iedre minuut zet zich in toekomst om.
Ik ben een oceaan van wachten,
Waterdun omhuld door ’t ogenblik.
Zuigende eb van het gemoed,
dat de minuten trekt en dat de vloed
diep in zijn duisternis bereidt.

Er is geen tijd. Of is er niets dan tijd?

De doden zijn niet dood (Birago Diop)

Zij die dood zijn zijn nooit vertrokken:
Zij zijn in de schaduw die zich verdicht.
De doden zijn niet in de aarde:
Zij zijn in de boom die ritselt,
Zij zijn in het bos dat kreunt,
Zij zijn in het water dat stroomt,
Zij zijn in het water dat stilstaat,
Zij zijn in de hut, zij zijn in de menigte:
De doden zijn niet dood.

Birago Diop (Gambia)