2013 in vogelvlucht...

Duizenden stukjes...

boos en weerbarstig

kwaad en gemeen

kom op als je durft

woester dan ik

is er niet een

maar kun je

me raken

teder en zacht

dan val ik direct

in duizenden heel kleine

stukjes uiteen

[Uit: 'het klopt' - André Schulten]

de Ander om zeep helpen...

Enjoy life! There's plenty of time to be dead... Al jaren mijn levensmotto... En toch was ik ook een tijdje een beetje, en soms een beetje boel, de Ander zoals Paulo Coelho hem omschrijft. Kom er maar weer eens van af, die geconditioneerde Ander...
en nog moeilijker, de fase ervoor... herkennen en weten... en minstens zo lastig... vervolgens liefdevol de strijd aangaan... met de Ander én met iedereen die de Ander heeft helpen groeien en vormen...
Maar niets is onmogelijk en zolang je nog adem haalt is het nooit te laat...

Zet de Ander bij het grofvuil en LEEF!!!

**************************************************

'De Ander is degene die ze me geleerd hebben te zijn, maar die ik niet ben.
De Ander meent dat het de plicht van de mens is zijn leven te leiden vanuit de idee dat hij geld moet sparen om niet van honger om te komen wanneer hij oud is.
Hij denkt zoveel en maakt zoveel plannen dat hij pas ontdekt dat hij leeft wanneer zijn tijd op Aarde bijna voorbij is.
Maar dan is het te laat.'
'En jij, wie ben jij?'
'Ik ben degene die ieder van ons is, als hij naar zijn hart luistert.
Iemand die zich laat meeslepen door het mysterie van het leven,
die openstaat voor de wonderen,
die blij en enthousiast is over wat hij doet.
Maar de Ander, bang om teleurgesteld te worden,
hield me tegen om tot daden over te gaan.'

[uit: Aan de oever van de Piedra huilde ik - Paulo Coelho]

**************************************************

Als een waterlelie...

De waterlelie

Ik heb de witte water-lelie lief,
Daar die zo blank is en zo stil haar kroon
uitplooit in 't licht.

Rijzend uit donker-koele vijvergrond,
heeft zij het licht gevonden en ontsloot
toen blij het gouden hart.

Nu rust zij peinzend op het watervlak
en wenst niet meer...

[Frederik van Eeden]

Onvoorwaardelijk...

Onvoorwaardelijk

Vrijheid

=

Blijheid

Ruimte

Rust

Flow

Tot stuifas...

Zomaar een mooie dag... meewaaien met de wind... Terechtkomen in Bredevoort waar je een kanon kon afschieten. Bourgondisch lunchen, verliefd worden op een prachtige Boeddha, mooie gesprekken...

Bijna alle boekenwinkels gesloten, maar toch... Er was er één open... Ik pakte een dichtbundeltje uit de boekenkast, sloeg hem open... en was verkocht... Een variant op een prachtige tekst van Kahlil Gibran... wat mij betreft...

*********************************

De Liefde

De liefde lijkt de zachtste slavernij,

Dat weten zelfs de blinden en de doven,

Ik echter weet, wat weinigen geloven,

Dat ware vriendschap zachter is dan zij.

De liefde zal met vurige dweperij

Zichzelf, door zichzelf te verteren, doven;

Maar van mijn vriend kan niets mij ooit beroven,

Totdat er niets dan stuifas blijft van mij.

Hij zegt mij enkel kille, dwarse dingen,

Hij spot met mij, heeft mij al lang vergeten,

Toch vond ik nooit op hem iets af te dingen.

Nooit zal ik zijn hand in de mijne weten,

Maar steeds blijf ik hem nieuwe lof toezingen,

En wat men looft, dat heeft de geest bezeten.

[August von Platen, vertaald door Paul Claes; uit De liefste]

Ritmische stilte...

Spreken

En een geleerde zei: "Vertel ons over het Spreken."

En hij antwoordde en zei:

Jullie spreken wanneer je geen rust meer vindt in je denken.

En wanneer je je niet meer thuis voelt in de eenzaamheid van je hart, 

woon je in je lippen, hun geluid, afleiding en tijdverdrijf.

En soms worden door je woorden je gedachten haast gedood.

Want een gedachte is als een vogel in de lucht, 

die in een kooi van woorden zijn vleugels wel kan uitslaan, 

maar erin vliegen kan hij niet.

Zij die bang zijn alleen te zijn, zoeken het gezelschap van praters.

In de stilte van hun alleenzijn zien ze hun naakte zelf, en zij vluchten.

Zij die praten zonder kennis of gedachten, 

spreken een waarheid en kennen haar niet.

Zij die de waarheid kennen, 

spreken niet over haar in woorden.

In hun boezem woont de geest in ritmische stilte.

En ontmoet je je vriend onderweg of op het marktplein, laat dan je geest je lippen bewegen en je tong leiden.

Laat je innerlijke stem spreken tot zijn innerlijke oor.

Want zijn ziel onthoudt de waarheid van jouw hart, zoals de tong de smaak van wijn onthoudt, ook wanneer het vat al leeg is en de kleur vergeten.

[uit: De Profeet - Kahlil Gibran]

Zwerver...

'Jij bent een zwerver en dat zul je altijd blijven', dat zei een goede vriendin jaren geleden...

Ze had gelijk... Onderweg, altijd zoekend & dwalend, altijd onderweg en tegelijk overal thuis en intens tevreden...

Stef Bos verwoordt het zo perfect dat ik het niet droog hou, keer op keer...

Op repeat...

Bezemen, bezemen, bezemen... 

Oude jassen die niet meer passen... 

Vasthouden is geen optie... 

Stilstaand water gaat stinken... 

**************************************************

"Je moet de Weg naar Santiago steeds overdoen,

onnodige bagage weggooien,

alleen datgene overhouden waar je geen dag buiten kunt.

Zorgen dat de liefdesenergie vrij kan stromen,

van buiten naar binnen, van binnen naar buiten..."

"Wanneer we afscheid nemen van onze

oude verhalen en op die manier ruimte creëren,

moeten we zien te voorkomen dat

we onszelf met een gevoel van leegte opzadelen.

Daarom moeten we die ruimte snel

- al is het maar provisorisch - opvullen

Hoe?

Met verhalen die anders zijn,

door dingen te doen waar we ons niet

aan durven wagen of die we niet willen.

Op die manier veranderen we.

Op die manier groeit de liefde.

En wanneer de liefde groeit,

groeien wij mee..."

[uit: De Zahir - Paulo Coelho] 

Begrip deel 2...

Een paar weken geleden schreef ik hier hoe ik dacht over de manier van afwijzen bij sollicitaties anno 2013... over het vragen van begrip voor het ontbreken van de toelichting.

Het kan nog idioter... een 'bij voorbaat afwijzing' in de ontvangstbevestiging sturen én om begrip vragen én je meteen op het hart te drukken vooral niets te vragen.

Ik heb er begrip voor dat je schrikt van 1000 reacties en dat je de procedure dan  iets aan moet passen, maar ik heb er geen begrip voor dat je zo'n mail stuurt en dan ook nog met de onpersoonlijke aanhef 'beste sollicitant'... weleens van merge/samenvoegen in Word gehoord?

Wat je zaait, zul je oogsten... Organisaties krijgen het personeel dat ze verdienen...

De integrale tekst incl. mijn reactie zonder de namen van de personen (da's niet netjes)...

**************************

Beste sollicitant,
Wij danken u hartelijk voor uw sollicitatie op de vacature Medewerker Secretariaat bij het XXXXXX. Wij hebben meer dan 1000 reacties gekregen en het is voor ons helaas ondoenlijk om u een persoonlijke inhoudelijke reactie te geven. Wij vragen u ook nadrukkelijk om niet te bellen of mailen om alsnog een verklaring te vragen voor deze afwijzing. Mocht u binnen 2 weken niets van ons horen, dan kunt u de sollicitatie als vervallen beschouwen.

Met vriendelijke groet,

XXX
Marketing en communicatie

Geachte mevrouw XXX,

Dank voor uw mail. Ik kan me voorstellen dat de reacties uw verwachtingen overtroffen hebben.

Ik wens u veel wijsheid en succes bij de selectieprocedure.

Hoe ik over uw reactie denk kunt u lezen in bijgevoegde blog die ik onlangs schreef http://mrksjiahulandia.blogspot.nl/2013_09_01_archive.html?m=1

Met vriendelijke groet,
XXX

Leeg...

Bezemen, bezemen, bezemen... het werpt z'n vruchten af als je hard werkt... Het is wel een rare gewaarwording en wennen... een leeg hoofd... opgeruimd... leeg... rust... ruimte...

Ik bleef staren naar die lege bladzijde, 2,5 uur lang en er kwam niets wat op papier gezet/gd moest worden... niets... helemaal niets... overgave...

Gevuld wordt het vast wel weer... hoofd en papier... maar voor nu...

ik geniet...

13x ik...

De afgelopen 2 jaar kwam onderstaande tekst van Kahlil Gibran een paar keer voorbij... bezemen, bezemen en nog eens bezemen. Mooie woorden, maar zo loos als het maar kan als je er niets mee doet.
Ik maakte net een virtuele wandeling door mijn AVA's en profielfoto's op Facebook... en... het werkt... bezemen...!!!
Van linksboven op een kutdag in juni 2010, via augustus 2012 met de klok mee naar een paar weken geleden in het midden...
Ik bezem door...

*********************

'Alles wat ik de laatste dagen gedaan heb is mijn huis op orde brengen. Ik ben de meubels aan het opruimen, maar ook ben ik de dingen van vroeger in mijn hart en mijn gedachten aan het schoonmaken door ze te ontdoen van oude schaduwzijden die daar niet meer horen.'

[uit: 'Van Dag tot Dag' - Wie inspireerde Gibran? Brief 26 november 1911 - Kahlil Gibran]

Begrip...

Motivatie... uiteraard heel belangrijk voor een baan... Waarom wil je nou juist díe baan? Tegenwoordig moet je alles motiveren, ook als je bij wijze van spreken afwashulpje wilt worden... Niets mis mee...
Veel gegadigden = minder kans op baan = veel motivaties schrijven... uiteraard...

Wat ik steeds minder begin te waarderen en begrijpen is dit zinnetje en alle varianten daarop...

"Vanwege de vele reacties is het voor ons helaas niet mogelijk om iedereen een persoonlijke toelichting te geven"

en daar dan begrip voor vragen.

Wat je vraagt, moet je zelf ook leveren en naleven. Dat is namelijk een onderdeel van het visitekaartje van je organisatie dat je afgeeft...

Just saying...

Leef!

En dan kom je een prachtige tekst tegen op Facebook... Te mooi om niet in te lijsten...

Wild woman

Wild, Wild Woman,

Deep inside of me ~

Hear me now,

I set you free.

Help me remember,

I have forgotten

What it's like

to BE me.

Others' judgement

And then my own,

Have made me stuck

I feel alone.

I seek apporoval

From everywhere

And everyone

And can't accept my own.

What are you saying?

It can't be true - 

I'm good enough?

Can it be true?

I'm fat,

I'm ugly,

And getting

Old too.

Please don't cry!

I will believe

I'm good enough

For you.

Life's lessons

Are hard

And with your help

I won't be blue.

Time has passed.

I've healed a lot.

I found a home

Where LOVE blooms.

I have my Sisters

Blessings

from the Goddess,

Gifts from the Moon.

With Gratitude

And Love

In honor of my

Wild, Wild Woman

I howl at the Moon...

~Aspen Cross

[via Facebook - Wild Woman Sisterhood]

Er zat een klein zigeunermeisje...

Maandagochtend... blikje naar de Kwik-Fit voor het jaarlijkse APK- en onderhoudsritueel... het was weer zo'n reizen via een dwarsstraat moment. De weg voor de Kwik-Fit is compleet opgebroken en afgezet, maar nérgens staat hoe je de bedrijven kunt bereiken... Als er niets staat en het hek is deels open... dan rij ik gewoon dóór.
Ai, ai, ai... dat kon dus niet, net voor het spoortunneltje kwam een blokkade aan de andere kant in zicht... achteruit en omhoog tussen de betonblokken door dan maar weer.
Hop, omrijden, en ook vanaf de andere kant léék er een mogelijkheid te zijn... leek... Het grindpad langs de opgebroken weg leidde rechtstreeks naar de autosloop :( dat was niet de bedoeling!
Vol gas in de achteruit dan maar weer, keren en bellen met die jongens van de Kwik-Fit. Aha, stukkie doorrijden, rechts, rechts en dan alsmaar rechtdoor. En kijk nou... ineens werd er een omleiding aangegeven richting de bedrijven. Dat is té láát, gemeente Zutphen! Het was handiger geweest als die borden iets eerder waren geplaatst.

Ook bij de Kwik-Fit was het maandag. 'APK en olie verversen'. 'Nee, APK en kleine beurt'. 'Maar hier staat APK en olie verversen'. 'Ik heb APK en kleine beurt doorgegeven'. enz. enz.
'ah, ik zie het al, u heeft een Daihatsu, dit is voor een Polo'. Opgehelderd...

De wandeling naar huis kon beginnen, gelukkig niet via een omleiding, een uur lopen is wel genoeg.
Voor de afzetting bij het spoortunneltje ging een grijze Polo in de achteruit. Die was zo slim om níet door de afzetting te rijden. Bochtje achteruit in een zijstraat en daar bleef de Polo staan. Toen ik dichterbij kwam, bleek de bestuurster snikkend op de stoep naast de auto te zitten, wanhopig naar haar telefoon kijkend.
Toch maar even de straat oversteken 'Gaat het het?' 'Nee, en het komt ook niet meer goed, laat maar'.
Ja duhhuhh, ik ga iemand toch niet zo op straat laten zitten. 'Moet je toevallig voor APK naar de Kwik-Fit? Volgens mij hebben ze mijn auto net met die van jou verward'.
De aap kwam uit de mouw, ze was inderdaad op zoek naar de toegang voor de Kwik-Fit, had allerlei straten geprobeerd, was helemaal wanhopig en had de moed nu dus opgegeven. Na wat praten was ze weer een stukje rustiger. Omleiding uitgelegd, telefoonnummer van de Kwik-Fit gegeven en *vroem* met een opgeluchte, blije lach reed ze zwaaiend weg...

En ik? Ik liep zingend met een grote glimlach verder... ineens zat 'er zat een klein zigeunermeisje huilend op een steen' in mijn hoofd...
Het blijkt gewoon weer zo te zijn... reizend via een dwarsstraat kom je de mooiste dingen tegen...

100 dagen...

Ruim 2 jaar geleden deed ik iets wat de meeste mensen in mijn omgeving niet begrepen... in "crisis"tijd een vaste baan opzeggen en besluiten voor onbepaalde tijd baanloos (en dus inkomensloos) door het leven te te gaan...
De onbepaalde tijd werd uiteindelijk bijna een half jaar en ik heb er geen seconde spijt van gehad... het was een waardevolle, mooie tijd. Nieuwe mensen, nieuwe inzichten, tijd voor alles waarvoor je meestal geen tijd neemt (dom!) als je in de mallemolen van de dagelijkse waan mee draait.

In die periode liep ik ook tegen het boek Leven van 1 euro per dag aan. Lekker toepasselijk als je inkomensloos door het leven gaat, maar vooral een ontzettend leuk boek om te lezen. Geen zuur bezuinigingsverhaal, maar een bevrijdende ontdekkingsreis vol humor. De schrijfster is een ander, blijer en gelukkiger, mens na een jaar leven van 1 euro per dag...

Vandaag kwam ik het boekje weer tegen in de boekenkast... dat kan geen toeval zijn. Weer zit ik in een soortgelijke situatie... een mooi kruispunt, leven op de kop, minimale inkomsten... een goed moment om het boek weer te lezen, Kakelbont en P1ppi verder te detoxen en nieuwe wegen in te slaan...

In het kader van de hamster die ik ben, puilen mijn voorraadkasten en diepvries uiteraard weer uit... Ik sluit vandaag een contract af met mijzelf... behalve de onontkoombare uitgaven voor wonen, belastingen, noodzakelijk auto-onderhoud, gezondheid en verse etenswaren als groente, fruit e.d. wordt er geen euro meer uitgegeven aan wat dan ook de komende 100 dagen...

Ik bezem weer verder...

*********************************

Alles wat ik de laatste dagen gedaan heb is mijn huis op orde brengen. 

Ik ben de meubels aan het opruimen, 

maar ook ben ik de dingen van vroeger in mijn hart en mijn gedachten aan het schoonmaken 

door ze te ontdoen van oude schaduwzijden die daar niet meer horen.

[Uit: 'Van dag tot dag' - Wie inspireerde Gibran? Brief 26 november 1911 - Kahlil Gibran] 

Brood!

Voor iedereen die denkt... aaaaaaahhhh, dat brood wil ik ook... zo moeilijk is het niet...

Men neme...

350 gram meel (naar keuze, patentbloem werkt ook prima)*
220 ml water
1 theelepel suiker
1 theelepel zout
4 gram droge gist
1 eetlepel olijfolie
ca. 100 gram zongedroogde tomaatjes (in kleine stukjes snijden)
3 eetlepels provencaalse kruiden (gedroogde)

* ik gebruik voor dit brood het liefst wit stokbroodmeel

Deeg kneden met de hand of in de broodbakmachine en laten rijzen.
Na 1,5 uur deeg nogmaals kort kneden en het brood in het gewenste model brengen op een bakplaat of steen.
Deeg minimaal nog een half uur (liefst nog langer) laten rijzen.
Brood ca. een uur bakken in de oven of op b.v. een Cobb op houtskool
Als het brood hol klinkt als je er op klopt, is het gaar.

Een kind kan de was doen... Enjoy!

BAM!

Uit de categorie #mooimooimooi en 'BAM! die komt aan...' Niets aan toe te voegen...

Uitgummen...

Spijt... dat is een woord dat niet in mijn woordenboek voorkomt.
Soms weet ik dat ik het anders zou doen als ik iets over zou mogen doen, maar spijt... never... dat ken ik niet...
Op het moment dat ik een keuze maak, iets doe, dan past dat bij mij op dat moment... ook al denk ik er later anders over...
Ouder, wijzer, inzichten, andere insteek... Groei heet dat...
Stilstaand water gaat stinken!

Geen spijt dus... tot de afgelopen weken... het zijn maar een paar minuten... en ze zingen al weken in mijn hoofd rond... ik wil ze kwijt... wissen... uitgummen... voor altijd kwijt...
Waarom? Geen idee? Was het erg? Nee... Het zou moeten vallen in de categorie als ik het over kon doen, dan deed ik het anders... of misschien helemaal niet...
Maar iets in mij denkt daar heel anders over... hardnekkig komt het terug en vliegt het me aan.

En heel langzaam lijkt dan ineens het mysterie zich te ontrafelen.
Het is niet van mij... ik heb het gekregen... op een moment dat ik als een spons maximaal open stond. Kwetsbaar en ontvankelijk...
Ik heb geen idee wat het is, maar ik wil het niet meer hebben...

Vaarwel... wat het ook is... uitgummen hoeft niet meer...

Vertrekken is opnieuw binnenkomen...

Soms zit het mee, soms zit het tegen en soms voel je je ontzettend k*t... Iedereen kent het wel... Knopen doorhakken, strepen zetten, loslaten... het is niet altijd even makkelijk... maar het moet wel!

Het is de enige manier om zelf vrij te zijn... vertrekken is opnieuw binnenkomen...

**************************************

Geluk is soms een zegening

- maar over het algemeen is het een verovering.

Het magische moment van de dag helpt ons te veranderen,

stuurt ons erop uit om onze dromen te verwezenlijken.

We zullen lijden,

moeilijke ogenblikken doormaken,

met vele teleurstellingen geconfronteerd worden

- maar alles is voorbijgaand en laat geen sporen na.

In de toekomst kunnen we achterom kijken,

trots en met ongeloof in eigen kunnen.

[Uit: Aan de oever van de Piedra huilde ik - Paulo Coelho]

Gebroken glas...

"Onze wereld lijkt op het atelier van een glasblazer.

Overal staat glaswerk, en we moeten bij elke stap voorzichtig zijn

omdat anders de fles van het menselijk hart kan breken.

Dit levert niet alleen glasscherven op, maar ook een straf

voor onze onoplettendheid.

Onze zielen worden verwond."

[uit: The World Book of Love - Rauf Yasin Jalali]

En zo is het...

Where there is pain,

there will be strength.

Where there is sadness,

there will be wisdom.

Where there is fear,

there will be renewal.

Where there is you,

there will be love.

[Mike Dooley]

Wankel evenwicht...

De neverending zoektocht naar balans... wankel evenwicht vinden... koorddansen... Kahlil Gibran heeft het mooi verwoord... het lijkt zo simpel...

**************************************************

Je rede en je hartstocht zijn je ziel als roer en zeilen.
Wanneer je zeilen scheuren of je roer breekt, kun je alleen nog meedrijven of slingeren en ronddobberen op volle zee.
Want de rede alleen is een kracht die afremt. En hartstocht zonder tegenwicht is als een vlam die zichzelf verteert.
Maar als de rede opstijgt tot de hoogten van de hartstocht, klinkt een melodie op in je ziel.
En als de hartstocht wordt geleid door de rede, zal zij telkens weer herleven en als een feniks herrijzen uit de as.
Laat verstand en begeerte twee welkome gasten zijn in jouw huis.
En de ene gast onthaal je net als de andere, want zorg je beter voor de een dan voor de ander, dan zul je de liefde en het vertrouwen van beide verliezen.

[uit: De Profeet - Kahlil Gibran]

Lievvv

Zo lief... het inlijsten in een blog waard!!! 

[meer moois op http://devrouwthuis.blogspot.nl ]

voor mijn nichtje zonder naam...

Ik blijf me erover verbazen hoe sommige gebeurtenissen en data in mijn geheugen gebeiteld lijken te staan. 5 april 1979... opgenomen in het ziekenhuis voor blaasproblemen... Het viel mee, gelukkig.
7 april 1979 mocht ik naar huis...
Blij aapje... uiteraard... Kind in ziekenhuis was in die dagen toch iets anders tegenwoordig. Strenge verpleegsters, strenge bezoekregels, vies eten, dat je nog net niet door je strot geduwd werd en niet te vergeten... dat megavieze Zwolse water, blegh!

Thuis dus weer... met oma naar de Palmpasenoptocht kijken aan het eind van de straat en weer naar huis. En toen kwam er telefoon, die hadden we sinds kort..., mijn oom aan de lijn... mama in tranen...
Tante was bevallen van een doodgeboren dochtertje... Dat maakte indruk, heel veel indruk... ik was bijna 9.

Tot op de dag van vandaag denk ik er ieder jaar aan op 5 en 7 april. Ieder jaar draait de film en ieder jaar denk ik aan dat kleine meisje dat geen naam heeft en waarvan ik niet weet waar ze begraven ligt. Ze is een nummer op een begraafplaats in het bos. Niemand in het gezin praat over haar, soort van verboden terrein. Als kind heb ik het weleens geprobeerd, naïef als ik was, aan mijn tante vragen hoe ze geheten zou hebben... antwoord kreeg ik niet.
En bij de gemeente mogen ze mij niet vertellen waar ze ligt, want dat recht is alleen voorbehouden aan de ouders, zus en broer.

Tot op de dag van vandaag begrijp ik niet waarom ze geen naam heeft... weggestopt...

Ik begrijp dat niet...

Ik steek zondag een kaarsje voor je aan... X

Overhandig je hart...

 

Vriendschap... het is er in verschillende soorten, maten en gradaties. Échte vriendschap is dun gezaaid, maar dat is voor mij in ieder geval de belangrijkste vorm. Blind vertrouwen, puur, wederzijds, gelijkwaardig, onvoorwaardelijk, nooit vanzelfsprekend, samen lachen én huilen, alles kunnen zeggen, alles kunnen delen, respect, geen maskers, enz. Soms for a lifetime, soms kort, intens en krachtig.

Claudia de Breij heeft er een prachtig nummer over gemaakt, Kahlil Gibran schreef een prachtige tekst... Dit is vriendschap voor mij...

***************************

Je vriend is het veld waarin jij zaait met liefde en waarvan je oogst met dankbaarheid.
Hij is je voedsel en je thuis.
Want hij stilt jouw honger en biedt je rust.

Zo vrijuit als je vriend spreekt, zo onbevreesd kun jij hem tegenspreken of het onvoorwaardelijk met hem eens zijn.
En als hij zwijgt, luistert jouw hart naar het zijne.
Want in vriendschap worden alle gedachten en alle wensen en verwachtingen geboren en gedeeld in een sprakeloze vreugde.

Bij het afscheid van een vriend is geen verdriet.
Want dat wat jou in hem het naast staat, wordt duidelijker in zijn afwezigheid.
Zoals de beklimmer van de berg de berg pas ziet vanaf de vlakte.
En vriendschap heeft geen ander doel dan het verdiepen van de geest.
Want liefde verlangt slechts haar eigen mysterie te ontsluiten en als zij meer verlangt, blijven haar netten leeg.
Geef dan je vriend het beste van jezelf.
Toon hem je diepste dalen, maar ook je hoogste toppen.

Bezoek je vriend niet om tijd te doden.
Bezoek hem om de uren te doorleven.
Want hij vervult je behoeften, maar vult je leegte niet.
En plezier en gedeelde vreugde maken de vriendschap zoet.
Want deze kleine dingen zijn een verkwikking en als dauw in de ochtend van het leven.

[uit: De Profeet - Kahlil Gibran]

Tussentijd...

wachten op de ware...

maar de vraag is... 

wat doe je in de tussentijd...?

>>>>>>>

Leef!

Leef!

Vanaf nu is mijn leven van mij

Ik heb maar zo'n korte tijd op aarde

En mijn verlangen heeft me hier gebracht

Alles wat mij ontbrak en alles dat ik vergaarde

En toch is het de weg die ik verkoos

Mijn vertrouwen was eindeloos

Dat mij een klein stukje toonde

Van de hemel die ik nooit vond

Ik wil voelen dat ik leef

Al mijn dagen lang

Ik wil leven zoals ik wil

Ik wil voelen dat ik leef

In de wetenschap dat ik goed genoeg was

Ik ben mezelf nooit verloren

Het sliep alleen in me

Misschien had ik nooit een keuze

Behalve de wil om te leven

Het enige dat ik wil is gelukkig worden

Zijn wie ik ben

En sterk en vrij zijn

De dag uit de nacht zien opkomen

Ik ben hier

En mijn leven is alleen van mij

En de hemel waarvan ik overtuigd was

Bleek ergens daar te zijn

Ik wil voelen

Dat ik mijn leven geleefd heb

Zoals ik wil

[tekst: Nederlandse ondertiteling]

Groeipijn...

En zo moet het zijn.

De verborgen bron van je ziel moet aan de oppervlakte

komen en ruisen en stromen naar de zee.

En de schatten van je oneindige diepte moeten zichtbaar

worden voor je ogen.

Maar leg deze onbekende schatten niet op een weegschaal.

En peil de diepte van je kennis niet met stok of peillood.

Want het zelf is als de zee, onmetelijk en grenzeloos...

De ziel loopt niet in een rechte lijn

en groeit niet als het riet...

[uit: De Profeet - Kahlil Gibran]

Big smile!

Inlijsten in blog... gewoon omdat ik iedere keer opnieuw weer een big smile op een m'n gezicht krijg van dit filmpje...

What doesn't kill you...

Niets aan toe te voegen...

Dierbare vriendschappen...

Bijzondere vrienden... ik heb ze... We kennen elkaar nog maar een paar jaar en hebben elkaar slechts 3x in het eggie gezien. De eerste ontmoeting was heel kort, 'hoi' 'hoi', zoiets... in het crematorium, hij was zijn beste vriend verloren en ik...? ik was een bijzondere vriend kwijt. Een jaar later kwamen we elkaar tegen op een feestje, van zijn zus, mijn collega. Mailen kunnen we als de beste, afspreken, het kwam er nooit van. Tot ik in het najaar van 2011 vertelde dat ik bier lustte... De date was snel gemaakt, half 4 de kroeg in en rond een uur of 12 's nachts rolde ik m'n huis weer in. Nooit uitgekletst en geouwehoerd.

Vanochtend kreeg ik ineens een mail, out of the blue... 'heb je vanavond wat te doen?' Ja, dat had ik, maar het woordje 'Floyd' in het onderwerp triggerde mij genoeg. Wat het ook is, ik ga mee! Deal, jij pikt mij op, ik doe de kaartjes... En zo was ik vanavond ineens via Arnhem onderweg naar Nijmegen met een bijzondere vriend. Geweldige muziek, leuke avond en bijzonder, want, ja, hij was er óók bij, Ronald... In de toegift kwam Wish you were here voorbij, als vanzelf keken we allebei naar boven, voor hem, en hij is erbij.

Ruim 5 jaar alweer... Het is fijn te weten dat ik niet de enige ben die nog vaak aan hem denkt...

Voor altijd in ons hart, ver weg en toch vaak nog heel dichtbij...

Niet vragen, niet denken...

De liefde stelt niet veel vragen,

want zogauw we beginnen te denken, krijgen we angst,

Een angst die onverklaarbaar is en die niet

overgaat door hem in woorden te vertalen.

Misschien is het de angst om niet gewaardeerd te worden,

om niet geaccepteerd te worden,

om de betovering te verbreken.

Het lijkt belachelijk, maar zo is het nu eenmaal.

Daarom moet je niet vragen, maar doen.

Zoals jij zelf al vaak hebt gezegd, je moet risico's nemen.

Morgen vertrek je misschien,

en dan zullen we ons altijd het wonder

van deze dagen blijven herinneren;

...

[uit: Aan de oever van de Piedra huilde ik - Paulo Coelho]

[no title]

Darlin'

Every mornin'

Like I'm dreamin'

In your arms

And darlin'

When you hold me

Nice and cozy

Sweet and warm

And wherever you go

And whatever you do

Darlin', I'll love you

Darlin'

When you kiss me

Such a sweet thing

I could cry

And darlin'

Lord above me

When you love me

I could die

And wherever you go

And whatever you do

Darlin', I'll love you

Waking up with you next to me

And then, you fix me a cup of tea

Darlin', you're so damn sweet

Don't forget the milk

And wherever I go

And whatever I do

Darlin', I'll love you

Pan & Pippi

Pan & Pippi

Biscuits & Mustard

Cola & Koekjes

*plop* & *plop*

Quiche & Quiche

Slof & Poef

Papageno & Syd

Kater & Zeis

Dierbaar

Pippi & Pan

Als ik vannacht ga dromen...

Als ik vannacht ga dromen,

zou jij er dan in voor willen komen,

in mijn dromen?

Dan ga ik vanavond vroeg naar bed

en als ik in bed jouw pet opzet,

dan droom ik dat ik jou ben

en jij mij.

Als jij vannacht gaat dromen

zou ik er dan in voor mogen komen,

in jouw dromen?

Dan ga je vanavond vroeg naar bed

en als je in bed mijn hoed opzet

dan droom je dat je mij bent

en ik jij.

Als wij vannacht gaan dromen,

zullen we dan bij elkaar gaan komen

in onze dromen?

Dan droom jij van cola en ik van koek.

Ik kom met de koek bij jou op bezoek

Zo maken wij dan samen

één partij!

[uit: Karel Eijkman - De liedjes van Ome Willem]