Ruim 10 jaar geleden hebben we elkaar gevonden... Bob & ik.
Mijn Flappie was dood, het was stil in huis en dus ging ik op een donkere vrijdagavond begin januari op konijnenjacht. Alleen Pet's Place had een jong konijn, 6 weken oud volgens de winkelier (ja ja!), schichtig achterin een hoekje en ik mocht hem met korting meenemen. Dan weet je wel hoe laat het is... een te oud, onverkoopbaar, angstig beestje waar je je niet aan moet wagen. En toch deed ik het... Mijn inschatting qua leeftijd matchte aardig met de inschatting van de dierenarts, ca. 12 weken, ietsje ouder dus... maar wat ben ik blij dat ik hem heb meegenomen. Mijn lieve, trouwe, relaxte maatje!
Bob is inmiddels megahoogbejaard (konijnen zijn met 6 jaar al hoogbejaard) en de jaren tellen, iedere dag meer, het gaat hard de laatste tijd. Hij ziet het allemaal niet meer zo goed en is een beetje doof. Zijn evenwicht laat hem steeds vaker in de steek, de gevolgen van de traanogen zien er steeds naarder uit en zo zijn er nog wel wat ouderdomskwaaltjes. Maar verder is hij gewoon nog supergezond... en verwend... uiteraard... witlof, appel, wortel, sinaasappel en... banaan! Iedere dag is het weer feest!
Vanochtend moest hij naar de konijnenwelness op het aanrecht en realiseerde ik me weer hoe oud en breekbaar hij inmiddels is. En hoe bijzonder het is dat zo'n klein beestje je volledig vertrouwt. De gedachte dat hij er op een dag niet meer zal zijn, ik moet er niet aan denken!
Mijn lieve, kleine, grote vriend... blijf alsjeblieft nog maar heel lang bij me!
En de allerleukste foto die ik ooit van hem heb gemaakt,
superrelaxed op mijn benen,
samen op de bank
Geen opmerkingen:
Een reactie posten