Vanochtend maar eens serieus begonnen met de zoektocht naar mooie teksten voor het begraafplaatsenfotoproject. Onderweg kwam ik dit gedicht tegen, niet bruikbaar, maar zo mooi in al zijn eenvoud.
******************************************************
Ik kan je nu al zeggen
nog voor eender wat,
dat je mijn hart allang
niet meer verlaten kan.
Tenzij heel even - zoals nu,
om wadend door m'n bloed
naar m'n hoofd te stijgen.
Dan denk ik aan je.
Zoals nu.
[Stijn Vranken]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten