Strepen, grenzen, balans... aantrekken & afstoten, geven & nemen. Wie bepaalt wat en hoe ga je ermee om als de grenzen steeds verschuiven of ongelijk zijn? Mag ieder hetzelfde of mag de een net iets meer dan de ander? Het voelt soms als koorddansen, en dan vooral heel erg ongeoefend. Vooruit, achteruit, stukje naar links, stukje naar rechts, naar beneden donderen, opstaan en daar gaan we weer... van voor af aan... En hoe lang ga je daar dan mee door? En wie bepaalt wat dus? Dat zou niet eens een vraag moet zijn, ieder bepaalt zijn eigen grenzen, maar zo simpel als het lijkt, zo makkelijk is het in de praktijk niet, niet altijd in ieder geval.
Deze tekst kwam ik net tegen, hij past wel... Inlijsten, ophangen en uit het hoofd leren!
***************************************************
Er bestaat een woord dat veel mensen maar met moeite in de mond nemen: nee.
Wie nooit nee zegt, vindt zichzelf een genereus, begripvol en beschaafd mens, want nee zegt men niet,
het riekt naar egoïsme, getuigt van weinig spiritualiteit.
Een strijder van het licht trapt niet in de val.
Soms kan iemand ja tegen een ander
en tegelijkertijd nee tegen zichzelf zeggen.
Daarom komt er nooit een ja over zijn lippen,
als zijn hart nee zegt.
[Uit: De strijders van het licht - Paulo Coelho]
***************************************************
