Onvoorwaardelijk...

Onvoorwaardelijk

Vrijheid

=

Blijheid

Ruimte

Rust

Flow

Leef!

En dan kom je een prachtige tekst tegen op Facebook... Te mooi om niet in te lijsten...

Wild woman

Wild, Wild Woman,

Deep inside of me ~

Hear me now,

I set you free.

Help me remember,

I have forgotten

What it's like

to BE me.

Others' judgement

And then my own,

Have made me stuck

I feel alone.

I seek apporoval

From everywhere

And everyone

And can't accept my own.

What are you saying?

It can't be true - 

I'm good enough?

Can it be true?

I'm fat,

I'm ugly,

And getting

Old too.

Please don't cry!

I will believe

I'm good enough

For you.

Life's lessons

Are hard

And with your help

I won't be blue.

Time has passed.

I've healed a lot.

I found a home

Where LOVE blooms.

I have my Sisters

Blessings

from the Goddess,

Gifts from the Moon.

With Gratitude

And Love

In honor of my

Wild, Wild Woman

I howl at the Moon...

~Aspen Cross

[via Facebook - Wild Woman Sisterhood]

What goes around, comes around...

Wijze woorden op de Happinez Scheurkalender van vandaag... 

Ongelukkige mensen zoeken altijd een excuus om ongelukkig te zijn
(Hazrat Inayat Khan)

Op een kruispunt stond een man.

Een voorbijganger vroeg hem:

'Ik kom van die stad daar en moet naar de volgende stad.

Weet je hoe de mensen daar zijn?'

De man antwoordde met een vraag:

'Hoe waren de mensen daar?'

'O, die waren gezellig en gastvrij.

Een goede stad om te wonen.'

'De volgende stad is ook een goede plaats om te wonen.

Een goede reis gewenst.'

Even later kwam een tweede voorbijganger langs.

Hij kwam uit dezelfde stad, stelde dezelfde vraag en kreeg 

dezelfde vraag terug:

'Hoe waren de mensen daar?'

'O, die waren heel vervelend. Gierig en op zichzelf.

Verschrikkelijk!'

'Je zult de mensen in de volgende stad ook verschrikkelijk

vinden. Een goede reis gewenst.'

[foto: stoeptegel in Zwolle]

De molen draait ook zonder jou...

Een blog van Seth Godin om in te lijsten! Toen ik mijn blote-voetenperiode aankondigde, kreeg ik naast  veel waarschuwingen, vooral veel 'ooooohs' en 'aaaaahs' in de trant van 'wat goed dat je dat doet' en 'wat goed dat je dat durft' en 'oooh, dat zou ik zoooo graag willen doen'. 

Toen ik eenmaal vol overtuiging in het grote, onzekere zwarte gat was gesprongen, veranderde de toon van veel reacties vrij snel. Goedbedoelde (daar ga ik vanuit) waarschuwingen en opmerkingen dat het moeilijk zou zijn om een nieuwe baan te vinden als ik niet snel weer zou gaan zoeken, dat ik moeilijk weer in een werkritme zou kunnen stappen, gewenning aan niets doen enz enz. Soms lijkt het wel alsof ik een luie profiteur ben in de ogen van anderen. Gelukkig zijn dat soort extreme reacties meer uitzondering dan regel, maar het raakt me wel... helaas. Ik leef al een paar maanden van mijn met heel hard werken verdiende spaargeld en niet van een uitkering. Ik hou mijn eigen broek op, zoals ik dat altijd doe en heb gedaan. 

Blijkbaar is het zo not done en vreemd in onze maatschappij om voor jezelf te kiezen, je even terug te trekken uit de mallemolen van de dagelijkse routines en alles wat zo vanzelfsprekend is om de balans op te maken van waar je staat en waar je naar toe wilt. Terug naar de kern, wie ben ik, wat kan ik, wat wil ik? Van tevoren had ik geen plan, behalve dat ik wist hoe lang ik het uit zou kunnen zingen zonder inkomsten en dat ik wilde ervaren wie ik zou zijn als ik een tijdje in totale vrijheid (voor zover dat bestaat) zou leven.

Terugkijkend op de afgelopen maanden wordt deze periode met de dag waardevoller. Voor de buitenwereld heb ik misschien niet zoveel gedaan in de zin van zichtbare resultaten... Ik weet beter! En aangezien het mijn leven is, is dat het enige dat telt. One life, no return, no deposit! Denk daar maar eens over na!

Geketend in mijn bolletje...

Gevangen in je zorgen, hersenspinsels, 'wat als-gedachten', 'wat-vindt-gedachten' enz. Wie heeft er geen last van? Als hier kampioenschappen voor zouden worden gehouden, dan zou het een zware strijd worden met heel veel deelnemers.

De afgelopen maanden is het mij ondanks alle zorgeloze vrijheid op blote voeten in ieder geval niet gelukt te voorkomen dat mijn hoofd af en toe met mijn gedachten op de loop ging. Je ervan bewust zijn en de mallemolen op tijd stil zetten is natuurlijk al winst, maar wat zou het toch fijn zijn als die mallemolen gewoon never nooit meer aan zou gaan...

Ik ben een fan van Kahlil Gibran en mooie teksten, dat zal inmiddels wel zijn opgevallen, en ook over deze mallemolen heeft hij weer mooie woorden geschreven.

Vrij zijn in mijn eigen bolletje... dat moet toch te doen zijn...

***************************************************

Je dagen hoeven niet zonder zorgen te zijn en je nachten niet zonder behoeften en verdriet om echt vrij te zijn.
En juist door boven deze lasten uit te komen, zul je vrij zijn en zonder ketenen.
...
Wat je wenst en wat je vreest, wat je tegenstaat en wat je koestert, wat je nastreeft of ontvlucht, alles houdt elkaar in een voortdurende omhelzing staande.
Dat alles klampt zich aan elkaar vast in jou, als licht en schaduw.
En wanneer de schaduw vervaagt tot niets, wordt het licht, dat blijft,
zelf de schaduw van een ander licht.
En wanneer jouw vrijheid de ketenen verbreekt, wordt ze zelf de keten van een grotere vrijheid.

[uit: De Profeet - Kahlil Gibran]

Mijn 2011 in iets meer dan 50 woorden...

blij * mooi * veranderingen * nieuwe vrienden * afscheid * nieuwe familie * Novartis * TNT * mini-sabbatical * koken * bakken *slappe lach * vrienden * leuke dingen doen * loslaten * treinen * Facebook * Social Media * Wii * fotograferen * begraafplaatsen * Twitter * muziek * draad oppakken * schepen verbranden * fijn * genieten * worsteling * blote voeten * schaterlachen * familie * gezelligheid * wijn * bier * stations * Woman * ontdekken * gelukkig * trap-tunnel-trap rennen * perron slalommen * overstaphulp * blikje * zon * volle maan * Reiki * inspirerend * Taurus

2012 kom maar op!!! Ik heb er zin in!!!

Bezemen op blote voeten...

De 2 december-tekst van Kahlil Gibran kan best op 1 december... vind ik... aangezien hij erg toepasselijk is. Bijna dagelijks krijg ik de vraag 'heb je al een andere baan?' Nee dus, maar die heb ik ook nog niet gezocht, zoals gepland... Het blijkt toch een hele kunst te zijn me niet op te laten jagen door die vraag en de meewarige blikken. Het stond er echt hoor, in mijn blog van 24 oktober (4e alinea). Het is dus de bedoeling! En zoals altijd trek ik gewoon mijn eigen plan zonder plan.

Inmiddels ben ik precies een maand op blote voeten en ik besef steeds meer hoe ik hier aan toe was, gewoon even helemaal niets moeten, niets plannen, linksaf slaan als ik eigenlijk rechtsaf had gepland. Niet dat ik niets doe, maar ik doe de dingen wel op het moment dat ik denk 'NU'.
De website is inmiddels geüpdate, ik heb weer een paar gave foto's gemaakt en verder bezem ik nog even vrolijk verder.



Kahlil Gibran heeft het in de tekst hieronder precies verwoord zoals het is...

****************************************************

Alles wat ik de laatste dagen gedaan heb is mijn huis op orde brengen. Ik ben de meubels aan het opruimen, maar ook ben ik de dingen van vroeger in mijn hart en mijn gedachten aan het schoonmaken door ze te ontdoen van oude schaduwzijden die daar niet meer horen.

[Uit: 'Van Dag tot Dag' - Wie inspireerde Gibran? Brief 26 november 1911 - Kahlil Gibran]

Trouw op blote voeten...

Al jaren een van mijn favoriete teksten van Paulo Coelho. En nu weer actueler dan ooit...



*******************************************************

Alles zegt me dat ik op het punt sta een verkeerde beslissing te nemen, maar goed,
niet geschoten is altijd mis.
Wat wil de wereld van mij? Dat ik geen risico's neem?
Dat ik terugga naar waar ik vandaan kom,
en niet de moed heb om 'ja' tegen het leven te zeggen?

Soms komt er geen tweede kans en kun je maar beter
de cadeaus die de wereld je wil geven, aannemen.
Als ik aan iemand of iets trouw moet zijn,
dan is het op de eerste plaats aan mezelf.

[uit: 'Elf minuten' - Paulo Coelho]

Dat dus...

Woman staat al 1,5 maand bovenaan de shortlist, Stronger kwam er een 2,5 week geleden bij... Anouk + Sugababes = Stronger Woman!!!

Eb op blote voeten...

Inmiddels is er 1,5 week verstreken sinds ik de laatste keer de deur uit liep bij TNT in Hoofddorp. Het lijkt lang geleden… Heel langzaamaan komt de rust terug in mijn leven. De stilte daalt neer. Reiki, mediteren, fotograferen, schrijven, lezen, nieuwe muziek ontdekken, wandelen, genieten, koken, opruimen, bezemen (letterlijk & figuurlijk), klein beetje Twitteren, ‘gewoon’ Facebooken (dat was niet zo idioot veel als Twitter) en soms gewoon alleen maar stil zijn.

Het is in mijn werkende leven de 7e keer dat ik mijn baan heb opgezegd zonder iets anders in het verschiet te hebben en het is de allereerste keer dat het gelukt is echt vrijwillig werkloos te worden. Verstand en vertrouwen komen met de jaren zullen we maar zeggen. Ik heb nog steeds geen flauw idee welke kant ik op zal gaan, maar ik moet ook niet alles willen weten. Follow the path of your unwritten life…

Hoe ik me voel? Dit gedicht van M. Vasalis komt aardig in de buurt.

Eb

Ik trek mij terug en wacht.
Dit is de tijd die niet verloren gaat:
iedre minuut zet zich in toekomst om.
Ik ben een oceaan van wachten,
Waterdun omhuld door ’t ogenblik.
Zuigende eb van het gemoed,
dat de minuten trekt en dat de vloed
diep in zijn duisternis bereidt.

Er is geen tijd. Of is er niets dan tijd?

Op blote voeten...

Op 3 dagen na is het een half jaar geleden dat ik in een split second een rigoreus besluit nam. Mijn baan opzeggen zonder enig idee te hebben van wat er daarna zou komen. De dag ervoor, op 26 april, was het een jaar geleden dat mijn zwager volkomen onverwacht overleed. Ondanks het verdriet was ik die dag samen met mijn familie toch volkomen gelukkig, vol energie en helemaal 'in the flow'. De volgende dag zat ik weer achter mijn bureau, een doodnormale woensdag en binnen een uur was de batterij leeg, dat was een rare gewaarwording. Je op een verdrietige dag intens gelukkig voelen en op een doodnormale dag waarvan er velen in een jaar gaan doodongelukkig. Wat een contrast, dat klopte niet! De stekker eruit dus, zonder plan, en wel meteen.

Op 1 juni lonkte de vrijheid. Novartis zat echter omhoog, dus ik bleef nog een paar maanden, wel parttime zodat ik in ieder geval al iets meer tijd had voor de dingen die ik echt wilde doen, fotograferen, koken en domweg genieten. Op 1 augustus zou het vervolgens echt gebeuren, het grote zwarte gat! Maar ja, toen kwam TNT voorbij, te leuk om te laten lopen en ze hadden haast, veel haast. Op 18 juli begon mijn laatste Novartis-vakantie en wat deed ik... ik begon op de 1e maandag van die vakantie in Hoofddorp of all places.

Inmiddels is het ruim 3 maanden later en heb ik nog steeds weinig tijd voor creatieve dingen gehad. En toch had ik geen dag willen missen de afgelopen maanden. Ondanks de lange dagen ga ik iedere dag met veel plezier mijn werk. Dat gevoel had ik al jaren niet meer gehad. Daarnaast heb ik door het vele treinen de sociale kant van Twitter ontdekt. Van een nieuwsvergaarbak veranderde mijn timeline in een sociale chatbox (naar woord trouwens), ook dat had ik niet willen missen. Sterker nog, ik ga het missen, het ontwaken van de TL. Terugkijkend op de afgelopen maanden heeft deze periode mij veel gebracht. Ik ben een stuk wijzer geworden ook al kan ik nog niet zo goed uitleggen hoe, wat, waarom, maar het voelt goed.

Volgende week is het eindelijk zover, 3x is scheepsrecht, ik spring het grote, gapende, zwarte gat in. Ik kon blijven bij TNT, parttime (wat ideaal zou zijn) voor langere tijd, de verleiding was best groot, maar nee, daarom heb ik een half jaar geleden mijn vaste baan niet aan de wilgen gehangen. Ik heb mijn oude schoenen weer weggegooid zonder nieuwe en dans op blote voeten de wijde wereld in. En deze keer ga ik echt even genieten van mijn vrijheid!!! Wat ik ga doen? Ik weet het nog niet precies. Onderstaande afscheidsmail zou ik vandaag weer precies zo schrijven, behalve dat ik nu eerst echt ga genieten van mijn vrijheid. 'Follow the path of your unwritten life', zoals een van de Tweeps het verwoordde. Ik ben er klaar voor!

[14 juli 2011]
Dag collega's,

Ze gaat weg en tijdelijk toch weer niet, het was wat verwarrend, maar vandaag is toch echt mijn laatste werkdag bij Novartis aangebroken. Ruim 4,5 jaar heb ik hier ondanks de soms lastige omstandigheden met heel veel plezier gewerkt, veel geleerd, leuke mensen leren kennen, in de OR meegedraaid, gefotografeerd enz. Maar het is nu echt tijd om andere dingen te gaan doen...

Toen ik eind april mijn ontslag indiende was het antwoord op de vraag wat ga je doen: 'ik weet het nog niet, maar ik wil in ieder geval meer tijd voor creatieve dingen zoals fotografie'. Het was het juiste besluit op het juiste moment. De afgelopen 1,5 maand heb ik mijn extra parttimetijd goed benut, ik heb heel veel gefotografeerd. En het freelancewerk lijkt ineens ook aan te komen vliegen zonder dat ik zelf al actief heb gezocht of heb geroepen dat ik beschikbaar ben. Het plan zonder plan loopt. A.s. maandag ga ik op het hoofdkantoor van TNT Express in Hoofddorp aan de slag als interim secretaresse van de OR voor ondersteuning tijdens de reorganisatie. Ik ben in gesprek met een beeldredactiebureau over freelance beeldredactie- en fotografieklussen en zo heb ik nog wat ijzers in het vuur. Kortom: alles sal reg kom!

De afgelopen tijd is mij regelmatig gevraagd hoe het met de foto's ging, of ik al mooie foto's had gemaakt en meer van dat soort vragen. Voor de liefhebbers heb ik een slideshow op YouTube gemaakt van wat foto's die ik de afgelopen tijd heb gemaakt voor mijn 'begraafplaatsenproject'. Het is nog maar een begin, er moet nog veel gefotografeerd, geschrapt en geschreven worden, maar dit is de eerste aanzet. ( )

Ik ben vandaag bureauloos, dus je zult mij hier en daar wel door het pand zien zwerven om mensen gedag te zeggen. Op kamer 3.69 staat wat lekkers te snoepen dus kom gezellig even langs. Dan kun je meteen kennismaken met mijn opvolgster die het stokje inmiddels heeft overgenomen.

Mocht ik je niet meer zien of spreken, dan wens ik je langs deze weg heel veel geluk en succes bij alles wat er op je pad komt. Als je contact wilt houden, ik ben redelijk actief op de social media dus Google en gij zult (mij) vinden.